برشی از (81) (گنجینه آموزه های تفسیری) 🔅🔅🔅 مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) 📌 تفسير ❇ ترجيح قرائت مالك كلمه «يوم» و «يومئذ» در بيشتر استعمالهاي قرآني آن، مربوط به جهان آخرت (برزخ و قيامت) است و در همه‌ي آن موارد به صورت ظرف مطرح شده است، نه مملوك و اينْ زمينه اي است براي استيناسي قرآني كه براساس آن مي توان در آيه‌ي كريمه (مالك يوم الدّين) نيز آن را ظرف دانست، نه مملوك؛ مانند اين كه گفته شود: «قاضي يوم الدّين»، «شفيع يوم الدّين»؛ پس سخن در اين نيست كه خدا مالك يوم الدّين و يوم الدّين مملوك خداوند است، بلكه سخن در اين است كه مالكيت مطلق خداي سبحان نسبت به همه‌ي اشيا در آن ظرف خاصّ ظهور مي كند و اين معنا با قرائت «مالك» سازگارتر است. ▪ بنابراين، معناي آيه‌ي كريمه‌ي (مالك يوم الدين) اين است كه در آن روز خدا مالك اشياست و مالكيت او در آن روز بر همگان ظاهر مي شود، نه به اين معنا كه خداوند مالك آن روز است[البته ظرفيت از اضافه‌ي مالك به يوم الدين استفاده مي شود، نه از كلمه‌ي يوم.]. ▪ معناي مالك يوم الدين بنا بر ترجيح قرائت مالك، بيانگر چهره‌ي اثباتي همان حقيقتي است كه آيه‌ي كريمه‌ي (يَومَ لا تملك نفس لنفس شيئاً والأمر يومئذ لله) [سوره‌ي انفطار، آيه‌ي 19.]چهره سلبي آن را بيان مي كند. ▪ گرچه مالكيت مطلق خداي سبحان بر اشيا، اختصاصي به جهان آخرت ندارد، ولي چون اين حقيقت در آن روز به خوبي بر همگان رخ مي نمايد و همه به آن اعتراف مي كنند، يوم الدين به صورت ظرف مالكيت الهي در آيات قرآن كريم مطرح شده است. 🔅🔅🔅 ✅ قرآن همراه است و هم راه ✳همواره با قرآن باشیم @rahighemakhtoom