برشی از کتاب گرانسنگ (143) (گنجینه آموزه های تفسیری) 🔅🔅🔅 اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (6) 📌 بحث روايي ✅ 1 ـ قرائت «صراط» ▪ عن الصادق (عليه السلام): «... ويقراي (اهدنا السراط المستقيم)»[ بحار، ج82، ص22.]. 👈 اشاره: درباره‌ي واژه‌ي صراط، سخنان گوناگوني بازگو شده است[ر.ك مجمع البيان؛ الجامع لاحكام القرآن؛ منهج الصادقين.]. عدّه اي اصل صراط را سراط (با سين) دانسته اند؛ زيرا «استراط» به معناي ابتلاع است و گويا راه، رهروان خود را مي بلعد، از اين جهت «سَرَطَ الطعام» به معناي بلعيدن آن است و قلب «سين» به «صاد» بر اثر تناسب آن با «طا» است. ⏪ قنبل كه از راويان ابن كثير است آن را بر اصل خود خوانده است و ديگران به «صاد» محض قرائت كرده اند و از حمزه، اِشمام «صاد» به «زاء» نقل شده است. از نقّاش نقل شده كه صراط در لغت روم به معناي طريق است و ابن عطيّه آن را تضعيف كرده است. برخي آن را به صورت «زاء» خالص بدون اِماله يا اِشمام قرائت كرده اند و از فرّاء نقل شده كه «زِراط» به اخلاص «زاء» لغتِ «عُذره و كَلْب و بني القَين» است و آنها «اَصْدَق» را «اَزْدق» قرائت مي كنند. آنچه به نظر مي رسد احتمال تعدّد لغت باشد، نه قلب و تبديل. به هر تقدير، اگر مطابق با قواعد عرب باشد قرائت آن صحيح است. 🌴🌴🌴 🔰در رساندن سخن حق و پایبندی به آن استقامت بورزیم و ثابت قدم باشیم. @rahighemakhtoom