✍ یکی از دلایل قاطعانه‌ای که عظمت و برتری ائمه را بر تمام انسان‌ها اثبات می‌کند، این است که مجهول ماندن امتیازات الهی آنان و بی‌اعتنایی مردم به مقام رهبری‌شان، موجب نشد که مانند بی‌گنجایش‌های زودشکن، به اولاد آدم بدبین شوند و حالت منفی به خود بگیرند و در صورت امکان درصدد انقام‌جویی برآیند. یک متفکر انسان‌شناس می‌گوید: «اگر امور و شئون اجتماعی آن دوران و وضع روانی انسان‌های آن زمان را در نظر بگیریم و عظمت شخصیت علی‌بن ابیطالب(ع) را به طور دقیق درک کنیم، باید بگویم: علی‌بن ابیطالب در آن دوران و جامعه، هر روز چند بار کشته می‌شد و زنده می‌گشت! ناهمواری محیط و اجتماع، فقدان الگوهای صحیح برای واقعیات و جریانات عمومی افراد روی خودمحوری‌ها، هر لحظه تصادم جدی با حیات هدف‌دار علی داشته است». با این حال علی(ع) زندگی می‌کند و اندک سستی در تکاپوی او راه پیدا نمی‌کند و عدالت را پیش پای همهٔ دوست و دشمن، یکسان می‌گستراند و دربارهٔ عدالت الهی با تمامی شکوفایی سخن می‌گوید و به طور کلی می‌سوزد و از پرواز باز نمی‌ماند. 📖 استاد #علامه_جعفری ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه، ج ۲، ص ۲۸۳ و ۲۸۴ 🍀🍀🍀🍀🍀 @rahighemakhtoom