برشی از کتاب ادب فنای #مقربان حضرت آیت الله جوادی آملی ج6 در تفسیر #زیارت_جامعه کبیره (17) #نماز_مومنانه ⏪4. عبادت هاي بي بديل 📂ج. از امام صادق (عليه‌السلام) رسيده است كه علي (عليه‌السلام) در آخر عمرش شبانه روزي هزار ركعت نماز مي خواند. إنّ علياً في آخر عمره كان يصلّي في كلّ يوم و ليلة ألف ركعة. [الكافي، ج 4، ص 154؛] ◽️شايد معناي حديث اين باشد كه آن حضرت در تمام عمر چنين بود، زيرا كسي كه در دوران سالمندي و زمامداري چنين بود به طريق اولي در دوران قبل از آن كه دوران فراغت و نشاط جواني بود و فراغت بيشتري داشت، چنين بود. 📂د. در گرماگرم نبرد صفين ابن عباس ديد كه علي (عليه‌السلام) به آسمان مي نگرد، پرسيد چه مي كني؟ گفت: مي خواهم ببينم كه ظهر شده است تا نماز بخوانيم يا نه؟ ابن عباس گفت: اكنون وقت نماز است؟ فرمود: مگر براي غير نماز مي جنگيم؟: و كان (عليه‌السلام) يوماً في حرب صفين مشتغلاً بالحرب و القتال و هو مع ذلك بين الصَّفَين يراقب الشمس فقال له ابن عباس: يا أميرالمؤمنين ما هذا الفعل؟ قال (عليه‌السلام): أنظر إلي الزوال حتّي نصلّي فقال له ابن عباس: و هل هذا وقت صلاة؟ إنّ عندنا لشغلاً بالقتال عن الصلاة فقال (عليه‌السلام): علي ما نقاتلهم؟ إنما نقاتلهم علي الصلاة. [ارشاد القلوب، ج 2، ص 22 ـ 23.] حتي نماز شبش را هرگز ترك نكرد: ما تركت صلاة الليل منذ سمعت قول النبي صلي الله عليه و آله و سلم صلاة الليل نورٌ فقال ابن الكواء: و لا ليلة الهرير؟ قال: و لا ليلة الهرير. 📚[مناقب آل ابي طالب، ابن شهرآشوب، ج 2، ص 142؛ بحار الانوار، ج 41، ص 17. نيز ر. ك: ارشاد القلوب، ج 2، ص 22. «هرير» به معناي زوزه اي است كه بر اثر شدت سرما از سگ برمي خيزد. : صوته دون نباحه من قلّة صبره علي البرد (مجمع البحرين، ج 3، ص 518، «ه ر ر») اما ليلة الهرير يكي از شب هاي بسيار سخت صفين است [كه گويا ناله سربازان از شدت سختي به زوزه سگ تشبيه شده است ]، به گونه اي كه ضرب المثل براي سختي و تهاجم مشكلات شده است و بيشتر سربازان نماز را به اشاره خواندند... (منهاج البراعه، ج 15، ص 320) در عين حال اميرمؤمنان (عليه‌السلام) در آن شب 523 تكبير گفت و با هر تكبير يك نفر از سپاه شام را روانه جهنم كرد. شجاعي به آن حضرت برخورد نكرد، مگر خونش ريخته شد؛ قهرماني به سراغش نيامد، مگر قدمش لغزيد... (كشف الغمه، ج 1، ص 220؛ بحارالانوار، ج 32، ص 600). به گفته دهخدا اين عنوان بر شب سوم جنگ قادسيه نيز اطلاق شده است كه در آن اعراب به لشكر ايران حمله بردند و در تمام شب جنگ جريان داشت و بدان سبب آن را ليلة الهرير گفتند كه در تمام شب بانگ و آوازي شبيه بانگ سگ فضا را پر كرده بود (لغت نامه دهخدا، ج 13، ص 19881)، چنان كه «يوم الهرير» به روزي گفته مي شود كه بين «بكر بن وايل» و «تميم» جنگ درگرفت (اقرب الموارد، ج 2، ص 1384، «ه ر ر»)، ليكن آنچه در بيان اميرمؤمنان (عليه‌السلام) آمده است همان مصداق اول است.] 👈🏾ادامه دارد... 🔅تفسیر و قرآن پژوهی @rahighemakhtoom