🎒🎒🎒🎒🎒🎒🎒🎒🎒🎒🎒🎒 🎒 🎒 ♦️گام‌هایی برای نویسنده شدن 1⃣آموزش آن‌كه می‌خواهد رانندگی یاد بگیرد، مدت‌ها آموزش می‌بیند و تمرین می‌كند. نوشتن، كاری بس دشوارتر از رانندگی است پس نیاز بیشتری به آموزش و تمرین دارد. بسیاری از ما چون آموزش ندیده‌‌ایم و تمرین نكرده‌ایم، تصور می‌كنیم نمی‌توانیم بنویسیم در حالی كه اگر آموزش ببینیم و قواعد و آیین آن را تمرین كنیم درمی‌یابیم که به راحتی می‌توان نوشت. 2⃣تقلید نوقلمان باید در ابتدا، مقلدان خوبی باشند و این تقلید را ناشایست نشمارند، هر چند ابتكار و نوآوری در نوشتن، امری پسندیده است، اما برای كسانی كه به درجاتی از دانش و مهارت در نگارش رسیده و مراتبی از ذوق و تجربه را به دست آورده باشند، نه برای نوقلمان، زیرا این تقلید، پلی است برای رسیدن به ابتكار و نوآوری در نویسندگی، نه در جا زدن و مقلّد همیشگی ماندن. علاقه‌مندان به نگارش، باید در ابتدا، نوع نگارش و سبك نویسندگی یكی از نویسندگان موفق و بزرگ را الگوی خویش قرار دهند و با آن ارتباط حسی و قلمی برقرار كنند و از رمز و رازهای نویسندگی او باخبر شوند سپس در مراحل بعدی از آثار نویسندگان دیگر و سبك‌های تازه‌تری بهره‌مند شوند تا خود به نویسنده‌ای مبتكر و چیره‌دست بدل گردند و با آزمودن سبك‌های مختلف در نوشتن برای خود مبنایی برگزینند. 3⃣دانش و اطلاعات ذات نایافته از هستی بخش كی تواند كه شود هستی‌بخش؟ راهکار کسب دانش برای برخی سفرکردن، برای برخی دیگر با آدم‌ها دمخورشدن و خواندن کتاب و ... است؛ پس مطالعه و كسب آگاهی، مقدمه نوشتن است. باید بدانیم تا كسی خواننده خوبی نباشد، نمی‌تواند نویسنده خوبی باشد. «از كوزه همان برون تراود كه در اوست»؛ 4⃣ساده‌نویسی ساده نویسی دقیقاً شبیه حرف‌هایی است که به یک دوست می‌زنیم اما این‌ کافی نیست چون نوشته‌‌ی بی‌مغز زود فراموش می‌شود و فقط و فقط جنبهٔ سرگرمی پیدا می‌کند و یک‌بارمصرف می‌شود، نوشته‌‌ی ماندگار نوشته‌ای است که خواننده را درگیر کند یا سؤالی در ذهن او ایجاد کند، پس هر چه نگاه‌مان عمیق‌‌تر باشد نوشته ماندگارتری خواهیم داشت، دغدغه‌های مردم دنیا، چیزی است که می‌تواند به نگاه هر نویسنده‌ای عمق و عمر ببخشد. پس از سر صبح که درِ یخچال را باز می‌کنیم تا شب که خواب‌آلود داریم دندان‌هایمان را مسواک می‌زنیم، هر اتفاق پیشِ پاافتاده‌ای را می‌توانیم کمی عمیق‌تر ببینیم. البته در ابتدا که نو قَلم هستیم باید از نوشته‌های توصیفی که ساده‌تر هستند شروع کنیم و به تدریج به سمت و سوی نوشته‌های تحلیلی و تحقیقی برویم چون معمولاً انسان‌ها با امور و پدیده‌های حسی و عینی و ملموس، بهتر می‌توانند ارتباط برقرار كنند و از آن سخن بگویند و درباره‌ی آن‌ قلم بزنند. مثلاً فردی كه می‌خواهد درباره طلوع خورشید متنی بنویسد، راحت‌تر می‌تواند این كار را انجام دهد تا درباره آغاز خلقت، چون نوشتن در مورد موضوعات حسی و عینی و پدیده‌های طبیعی و ملموس راحت‌تر از نوشتن در مورد مفاهیم عقلی و ذهنی است.كسی كه می‌خواهد ورزش كند، نخست باید به نرمش بپردازد. نویسنده نیز همانند ورزشکار، باید ابتدا از ورزش‌های سبك آغاز می‌كند تا به تدریج ورزیده شود و به ورزش‌‌های حرفه‌ای روی‌ آورد. وزنه‌بردار اگر از اول وزنه‌ی سنگین بردارد شكست می‌خورد. كوزه‌گری را باید با ساختِ كوزه‌های كوچك آغاز كرد، كودك با شیر زندگی را آغاز می‌كند. 5⃣صداقت راحت و بی‌پرده، و با کمترین میزان سانسور بنویسیم، مثلاً اگر می‌خواهیم راجع به روز خاصی بنویسیم که در آن‌ غمگین یا افسرده‌حال بوده‌ایم، آن را پنهان نکنیم؛ اگر عصبانی بوده‌ایم، انکارش نکنیم؛ اگر اتفاقی افتاده که به‌دلیلی از آن خجالت‌زده شده‌ایم، حتی می‌توانیم آن را به چشم یک نکتهٔ فکاهی یا طنز در نوشته‌مان به کار ببریم اما نوشته‌مان را سانسور نکنیم. خوانندگان خواهان نوشتارهای صادقانه‌اند. 6⃣انتقاد پذیری برخی از ما می‌پنداریم اگر نوشته‌مان مورد نقد واقع شود آبروی علمی و ادبی‌مان بر باد رفته در حالی كه باید بدانیم اگر آثارمان از نقادی علمی و ادبی بی‌بهره بماند، هیچ‌گاه نویسنده خوبی نخواهیم شد زیرا انتقادات، عاملی برای نوشتن بهتر است پس نباید از انتقاد بهراسیم بلكه باید آن را هدیه‌ای نیكو برای رشد و ترقی خود به حساب آوریم. به قول سهراب سپهری «چشم‌ها را باید بست و جور دیگر باید دید» ♻️نتیجه اینکه با رعایت مطالب فوق قانون‌طلایی‌نویسندگی=راحت‌بنویس+بسیاربنویس كار نیكو كردن از پر كردن است. 📖نویسندۀ حرفه‌ای کسی است که هر روز می‌نویسد. نویسنده اگر چند روزی ننویسید، انگار قلم از دستش در می‌رود؛ مثل راننده‌ای می‌شود که سال‌هاست پشت فرمان ننشسته. برای اطلاعات بیشتر مراجعه کنیم به👇 virastaran.net/a/22952 🖊نویسنده: مرضیه‌ رمضان‌قاسم #گام‌های_نویسندگی ⏰زنگ بیداری👈 https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef