خوش قلب‌ترین آدم‌ها فقط عـــشق می‌ورزند؛ هیچ‌گاه محبتی که به دیگران می‌کنند را با رفتاری که دیگران در حق‌شان روا می‌دارند قیاس نمی‌کنند، آنها به همه مهربانی هدیه می‌دهند اما این به آن معنا نیست که همه را با یک چشم نگاه کنند بلکه در مهرورزی انصاف و عدالت دارند نه مساوات. مهربان بودن لازم است اما کافی نیست، باید عاشق بود. عاشق که باشی می‌دانی به هر کس چقدر و چگونه ابراز محبت کنی و بگذری، نمی‌ایستی پافشاری کنی که محبتت را پاسخ دهند؛ همانگونه که ته مانده‌ی غذاها و خرده‌های نان را از سر سفره بدون چشمداشت برای گنجشکان کنار می‌گذاری. برای مهرورزی باید لایق بود و همین که خدا تو را لایق کرده تا محبت کنی کافی است. مهربان بودن آسان است اما خوش قلب‌بودن خیلی هم آسان نیست. اگر مثل برکه‌، شفاف و زلال باشیم، بندگان خدا، همچون پرندگانی که کوچ می‌کنند تا برکه‌‌ و دریاچه‌ی آرامی برای استراحت پیدا کنند به ما پناه می‌‌‌آورند. دلا ياران سه قسمند گر بدانی زبانی‌اند و نانی‌اند و جانی به نانی نان بده از در برانش محبت کن به ياران زبانی وليکن يار جانی را نگه دار به پايش جان بده تا ميتوانی پس بیائیم بدون توقع و بی‌ادعا مهربان باشیم اما به هر کس طبق ظرفیت‌اش محبت کنیم. 🖊نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef