📮 سلام سلام دیروز اولین روز از سال ۱۴۰۲ بود که پس از یک هفته زندگی حقیقی سری به فضای مجازی زدم. حقیقتا دیگر دلم نمی‌خواست به فضای مجازی برگردم اما به اصرار خواهر عزیز و بزرگوارم و حبیبم خانم حبیب‌اللهی‌یان عزیز بالاخره با سلام و صلوات کرکره‌ی کانال را بالا زدم و مغازه را باز کردم☺️ کلی نیز پیام تبریک داشتم فقط آن دسته از پیام‌ها جذبم کرد که برای خودِ خودِ خودم نوشته شده بود. ای کاش یاد بگیریم پیام‌های‌مان را شخصی سازی کنیم چون در فضای مجازي پُر است از پیام‌های آماده‌یِ نچسب. تفلون‌ترین پیام تبریک، پیامی بود که فرستنده آخرش اسمش را نیز نوشته بود زیرا به نظر می‌رسید بنده‌ی خدا این پیام را برای تمام مخاطبینی که در گوشی‌اش دارد فرستاده است و برای دفع دخل مقدر اسمش را نیز در پایان درج کرده است تا اگر یکی از مخاطبین شماره‌‌ی او را در گوشی‌‌ خود ذخیره نکرده است به او پیامی مبنی بر اینکه ببخشید شما ندهد🧐 خنده‌دارترین پیام تبریک تعلق گرفت به آن پیام تبریکی که فرستنده از یک کانال فوروارد زده بود😐 ای کاش یاد می‌گرفتیم همه را با یک چشم نمی‌دیدیم چون همه‌ی انسان‌ها قیمتی هستند اما هر شخص قدر و قیمت مختص به خودش را دارد، برخی هم که اصلا نمی‌شود روی آنها قیمت گذارد چون دل‌شان دریاست، پس باید بین کسی که رغبت و رفاقت به ما دارد با کسی که نسبت به ما رقابت دارد تفاوت قائل شویم. لطفا برای هم کمی بیشتر وقت بگذاریم... احساس می‌کنم سال ۰۲ خیلی واقع‌نگر شده‌ام. دیگر هیچ چیز نمی‌تواند خوشحال و یا ناراحتم کند غیر از خودش. اما خواهشی که دارم اینکه: برای گرم‌تر شدن ارتباطات‌‌مان تلاش کنیم، خصوصا ارتباطات خانوادگی. تصور حقیر این است که اگر به این باور برسیم که معشوق‌ حقیقی ما الله است و به مخلوقات صرفاً از این حیث که مخلوق و عیال معشوق‌مان هستند محبت کنیم زندگی‌ خارق‌العاده‌ای را تجربه خواهیم کرد. پس اینچنین زندگی را تجربه کنیم و یا اگر چنین زندگی را تجربه کرده‌ای بازخورد بده... 🪄نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #ماه_رمضان #سواد_عاطفی 🦋🐛@ramezan_ghasem110