این کلیپ در پاسخ دوستی که برایم نوشتند از خودم متنفرم، دیگر از همه چیز خسته‌ام از خودم، از زندگی، از خانواده‌ و... پاسخ حقیر به این دوست خوب‌مون👇 من افرادی را سراغ دارم که بی‌خانمان‌اند و دلشان می‌خواست مادر، خواهر، برادر، همسر و پدر داشتند ولو پدرشان معتاد بود و کتک‌شان می‌زد. همه‌ی‌مان باید رشد کنیم پس برای رشدمان، رنج‌هایی داریم فقط رنگِ رنج‌‌مان فرق می‌کند که خدا طبق تحمل‌مان به هر کدام‌مان داده است. کسی که شاغل است ممکن است در محیط کار از مدیر، همکار و ... رنج ببیند کسی که متاهل است ممکن است از همسر، فرزند و یا فامیل همسر و ... رنج ببیند. فرد مجرد هم رنج‌هایش به گونه‌ای دیگر است. همه‌ی ما یه جورایی درگیر امتحان‌ایم فقط سوالهای‌مان فرق می‌کند؛ رنج شما این شکلی‌ست. به دید سریال به رفتار خانواده‌تان نگاه کنید، نه واقعیت؛ انوقت می‌ببینید چقدر برایتان جذاب می‌شوند. همه‌ی ما یک روز می‌شود که حسرت همین روزهای به ظاهر تراژدی را می‌خوریم. حتی خود شما ممکن است یک روز آه بکشید و در مورد همین امروزی که به قول خودتان از آن متنفرید و شر می‌بینید بگوئید یادش بخیر. شاید یک روز دلتان بخواهد برگردید به عقب و یک بار دیگر همین فیلم زندگی امروز را که از تماشایش منزجرید را از نزدیک تماشا کنید؛ ولی چه بسا دیگر برخی بازیگرانش نباشند؛ یادمان باشد ما مسافریم؛ پس سعی کنیم نقش‌‌های‌مان را به خوبی ایفا کنیم. اگر بدانیم خدا مالک و شاهد ماست؛ نه افسرده می‌شویم و نه مغرور. از رنج کشیدن آدمی حُر گردد قطره چو کِشَد حَبسِ صدف، دُر گردد 🖋نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #رنج 🇮🇷🇵🇸 ╰┈➤Ⓜ️@ramezan_ghasem110