انسان بی تقوا رهاست. افسارگسیخته است. بدون تقوا؛ انسان در سراشیبی ها سقوط می کند. بدون تقوا ؛انسان تنگ چشم و تنگ روزی میشود. بدون تقوا انسان عاقبت به شر می شود. هر چه می گوییم مزه مزه کنیم به که می گوییم ؟در ذهنش چه ایجاد می کنیم و به دنبالش چه می آید. اگر این جریان یک جریان رحمانی است ارائه دهیم و الا نگوییم . عمده بی‌تقوایی های انسان از زاویه دید ناصحیحش شکل می گیرد و بر زبانش جاری می شود. پس ما با سخن گفتنمان می توانیم ببینیم چه کاره ایم.