در پیِ باید بود. معنایی در حد و اندازه‌ی یک جهان بینی تمدن ساز. معناست که قدم بعدی‌مان را روشن می‌کند و ذهنمان را نسبت به آنچه در ادامه وجود دارد آگاه‌تر، تفکرمان را سازنده‌تر، امیدمان را پررنگ‌تر و قلبمان را گرم‌تر. معناست که می‌تواند سازنده‌ی آرامش حقیقی وجود الهی‌مان باشد. مگر نه آنکه ما از اویی منشأ گرفته‌ایم که در پسِ هر کوچک و بزرگش معنا و حکمتی نهفته، پس چطور میخواهی بدون معنا در این جهان پر از معنا زیست کنی؟