🔹بی‌قراری تنها به جرم آن‌که پر از بی‌قراری‌ام باز آ بزن دوباره همان زخم کاری‌ام زخمی بزن که هیچ نیندیشم از شفا تیغی بزن که بشکند این استواری‌ام غم نیست این‌که سنگ به راهم بیفکنی من چشمه‌ام؛ سرشت من این‌ست: جاری‌ام پائیز را چه باک که بنشانَدَم به خاک پاییز را چه غصه ز بی‌برگ و باری‌ام بگذار با تو فاش بگویم که من کی‌ام اردیبهشت باغچه‌ام، من بهاری‌ام ‌حاجت به ریش و شال و تبرزین و مُهر نیست من با همین پیاله، پر از رستگاری‌ام ‌ ‌ ‌ ‌ 🔹شعر از: جناب آقای دکتر مظاهر زمانی (م.رافا)، استاد دانشگاه‌ و عضو فرزانه روق ‌ ‌ ‌ @ravagh_channel ‌ ‌ ‌👇