ضرورت تحول در دولت مبتنی بر مبانی اسلامی-ایرانی پیشرفت از طریق حکمرانی ولایی در راستای تحقق دولت اسلامی برای درک بهتر یکی از جنبه های حکمرانی ولایی سفر خیالی به تاریخ تحول در نیروهای نظامی ایالات متحده و فهم تغییر بازنگری کلان برای ایجاد مجموعه های جدید هوایی و فضایی آن کشور دارم. در این سفر خیالی سعی دارم به ضرورت تفکر در مورد چگونگی تغییر در معماری مجدد دولت در راستای تحقق دولت اسلامی تاکید بورزم. پلان اول با پیشرفت فناوری هواپیما در قرن بیستم، اهمیت آن برای جنگ به طور فزاینده ای آشکار شد. در طول جنگ جهانی اول، نیروی هوایی به اندازه امروز غالب نبود، اما رهبران نظامی این پتانسیل را در استفاده از هواپیما برای به دست آوردن مزیت نسبت به رقباء دیدند. هنگامی که ایالات متحده شروع به تشکیل نیروهای هوایی برای پشتیبانی از نیروهای زمینی کرد، وزارت جنگ (سلف وزارت دفاع) همه نیروها را در شاخه خدمات ارتش ایالات متحده قرار داد. در آغاز جنگ جهانی اول، نیروی هوایی ایالات متحده تنها از 66 پرسنل تشکیل شده بود. در طول جنگ، تولید هواپیما و خدمات افزایش یافت و شامل 197338 نیروی کادری در اوج خود بود. با این حال، بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی اول، کنگره تعداد تمام نیروهای مسلح را برای زمان صلح کاهش داد. تا ژوئن 1920، نیروی هوایی شامل 9596 پرسنل بود که نسبت به اوج زمان جنگ بیش از 95 درصد کاهش داشت. قانون سازماندهی مجدد ارتش در سال 1920 نیروهای هوایی را به عنوان بخشی از ارتش مستحکم کرد، زیرا تمام نیروهای هوایی بین 9 فرمانده سپاه ارتش توزیع شده بودند. اگرچه مزایای نیروی هوایی نیاز به توسعه مداوم نیروهای هوایی را نشان می داد، چنین سازمان کوچکی پس از جنگ نشان دهنده عدم نیاز به سازماندهی مجدد نیروهای مسلح در مقیاس بزرگ بود. با این حال، جنگ جهانی دوم این طرز فکر را تغییر داد زیرا برتری هوایی بخش بزرگی از موفقیت متفقین شد. برتری هوایی در جنگ جهانی دوم هم برای موفقیت اولیه محور و هم برای پیروزی نهایی متفقین ضروری بود. افزایش برد و قابلیت های مختلف هواپیماها بسیار بیشتر از موارد استفاده شده در جنگ جهانی اول بود. تا سال 1945، نیروی هوایی ایالات متحده متشکل از 63715 هواپیما و 2253000 پرسنل بود. با رشد نیروهای هوایی در طول جنگ، سازمان های جدیدی برای مدیریت موثرتر نیروی هوایی ایجاد شدند. این فرماندهی‌ها، لشکرها، بال‌ها، گروه‌ها و اسکادران‌های نیروی هوایی در نهایت به پایه و اساس نیروی هوایی که امروزه شناخته می‌شود تبدیل خواهند شد. مانند پایان جنگ جهانی اول، کاهش قابل توجهی از نیروها وجود داشت. با این حال، ساختار سازمانی یک نیروی هوایی بزرگتر، اگرچه هنوز در شاخه ارتش ایالات متحده باقی ماند. نیاز به تغییر سازمانی بزرگتر برای مدیریت صحیح نیروهای هوایی ایالات متحده در طول جنگ آشکار شد. قانون امنیت ملی 1947 نیروی هوایی ایالات متحده را به طور رسمی در 26 ژوئیه 1947 ایجاد کرد. سازمان اولیه نیروی هوایی مانند ارتش و نیروی دریایی بود. با این حال، تفاوت در ماموریت و اندازه نیروی متفاوت منجر به تغییرات سازمانی زیادی در طول سال‌های آینده شد. پس از جنگ جهانی دوم، تعداد نیروهای USAF در اوج جنگ کره به نزدیک به یک میلیون نفر افزایش یافت. از سال 1955، با افزایش های کوچکتر در طول جنگ ویتنام، جنگ خلیج فارس، و شروع جنگ جهانی علیه ترور، اندازه نیروی USAF به طور پیوسته به اندازه فعلی خود یعنی حدود 350000 کاهش یافت. افزایش قابل توجه نیرو همراه با تغییرات در مأموریت منجر به سازماندهی مجدد در طول هر یک از جنگ ها شد. پیشرفت‌های فناوری، نحوه به کارگیری هواپیماها را در هر یک از جنگ‌ها تغییر داد و در هر جنگ تغییرات سازمانی برای این امر ایجاد شد. قبل از استقرار نیروی فضایی، جدیدترین تغییر سازمانی عمده در USAF در سال 2014 انجام شد. سازماندهی مجدد عمده در ستاد نیروی هوایی، فرماندهی های اصلی، نیروهای هوایی شماره دار و آژانس های عملیاتی میدانی منجر به کاهش حدود 20 درصدی اندازه شد و 1.6 میلیارد دلار صرفه جویی در هزینه (فقط به فواید بعد مادی پرداخته شده است) برآورد شده است. این تغییر به تنهایی نشان می دهد که ناکارآمدی سازمانی چقدر می تواند پرهزینه باشد. اگرچه انتظار غیرمنطقی بود که رهبران نظامی سال 1947 بتوانند پیش‌بینی کنند که چگونه می‌توان نیروی هوایی ارتش آمریکا را برای درگیری‌ها در طول 75 سال گذشته ساختاربندی مجدد کرد، اما رویکرد سنتی مستلزم تکرارهای زیادی (همانند چیزی که در دولت های بعد از تشکیل انقلاب برای تحقق مطلوبیت های راهبردی امامین انقلاب وجود دارد) بود. رویکرد سنتی که از ارتش و نیروی دریایی الگوبرداری شده بود، نتوانست به ماموریت متفاوت حوزه جنگی جدید رسیدگی کند. در نهایت، ایالات متحده زمان @raveshetamadoni