در حیاط خانه ایت الله نجابت داشتیم کتاب می‌خواندیم. یک‌دفعه یادم به حبیب افتاد که پشت در، در کوچه ایستاده بود. رو به آقای نجابت گفتم: آقا، حبیب پشت در ایستاده است و داخل نمی‌آید. آقا تأملی کردند و گفتند: ایشان به مقام آقای قاضی رسیده‌اند، اما خودش هم نمی‌فهمد. ولی اشتباهی که حبیب دارد این است که صد درصد از خودش بدش می‌آید و دیگر در این نشئه نمی‌ماند. ولی آقای قاضی چند درصد برای خودش نگه داشت که بتواند در این نشئه زندگی کند. باز تأکیدی فرمودند: حبیب آقا به مقام آقای قاضی رسیده است، خودش نمی‌داند و دیگر هم نمی‌تواند در این نشئه بماند. همین‌طور هم شد و حبیب چند ماه بعدازاین صحبت آقا از این تن رخت بستند. آقا بعد از شهادت حبیب هم به ما می‌گفتند: جنازه حبیب آقا نمی‌پوسد، چون چهل غسل جمعه پشت سر هم را انجام داده است. 🌿🌷🌿🌷🌿