✏️ #گزارش_کوتاه هفدهمین محفل عصرنشینی هنر و اندیشه دیدار با نمایش مستند «زنانی با گوشواره‌های باروتی» و با حضور رضا فرهمند، کارگردان اثر روز دوشنبه 30 دی ماه 1398 در پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، برگزار شد. در این نشست پس از نمایش مستند رضا فرهمند گفت: این فیلم که سه سال قبل و طی 2 ماه فیلمبرداری تولید شده، از جهت حضور سینمایی ایران در سطح بین‌الملل پیرامون موضوع جنگ با داعش، تفاوت‌های ویژه‌ای دارد. موضوع اصلی این مستند بحث زنان و به ویژه کشف درباره زنانی داعشی می‌باشد که در سطح جهان تاکنون اتفاق نیفتاده است. حضور این اثر در سطح بین‌المللی بازخوردهای خوبی داشته‌است که این بازخوردهای مثبت بسیار ارزشمند هستند از این جهت که حوزه مقاومت بسیار مغفول مانده در صورتی که حرفهای جدی و خوبی از ایران در عرصه عملی دیده می‌شود که در سینما وجود ندارد. در ادامه نشست محمد پورکیانی ضمن تشکر از انتخاب موضوع گفت: وجه درخشندگی کار از این جهت بود که شخصا به عنوان مخاطب بدون آنکه چنین تجربه زیسته‌ای داشته باشم با سوژه احساس نزدیکی می‌کردم. اما مسئله‌ای که بنده دارم این است که در این مستند جانب صلح گرفته شده و مستندی به نمایندگی از صلح‌طلبان یا به تعبیر فمنیستی به نمایندگی از زنان عالم ساخته شده‌است. فارغ از بحث جنگ و صلح زمینه‌ای که پرورش پیدا می‌کند بدویت و مدنیت است. مسئله من این است که این فیلم ضد چیست؟ همچنین در ادامه این سوال سجاد صفارهرندی افزود: شما در صحبت‌هایتان اشاره به سینمای مقاومت کردید. اما من در این فیلم مفهوم مقاومت را حاضر ندیدم و آنچه به صورت پررنگ در فیلم حاضر بود نوعی انسان‌گرایی ضد جنگ بود. کار شما از حیث نظری و محتوایی ذیل گفتمان شرق شناسی غربی است که از وضعیت تراژیک حاصل از بدویت شرقی گزارش می‌دهد. از این‌روی برای فرد غربی ترحم برانگیز هست. این مسئله مسئله زبان نیست و مسئله کل شاکله فیلم است. پرسش من مشخصا این است که تلقی شما از سینمای مقاومت چیست که فیلم شما ذیل این رویکرد قرار می‌گیرد. کارگردان این اثر در پاسخ به سوالات مطرح شده تصریح کرد: از نظر من این مستند، فیلم مقاومت است چون من موضوع مقاومت را محصور به اتفاقاتی که در لبنان، عراق و سوریه افتاده است، نمی‌دانم. من معتقدم مقاومت در تمام زندگی ما جاری است از مادری که برای تامین غذای بچه‌اش تلاش می‌کند تا رزمنده‌ای که در جبهه می‌جنگد و حتی من پا را فراتر می‌گذارم؛ اینکه یک داعشی چطور می‌جنگد را هم ذیل مقاومت تعریف می‌کنم. چون ما در دنیای بزرگی زندگی می‌کنیم که باید زبانی را انتخاب کنیم که حرف ما را به تمام دنیا برساند. از این جهت معتقدم مخاطبین ما با طبقات مختلف اجتماعی، به جهت انتخاب یک زبان محدود در رسانه نسبت به موضوعات مقاومت مورد نظر شما عقب نشینی کردند و ما زبان درستی را برای معرفی این مفاهیم به شدت انسانی انتخاب نکردیم. من مسیر فیلم خودم را از منبع کلی‌تری می گیرم و اسلامی که در آن علی (ع) و حسین(ع) وجود دارند برای من مسیر و الگوی فیلمسازی می‌شود. فاطمه دلاوری نیز ضمن تشکر از فیلم و اشاره به موفقیت‌های آن گفت: اما همان امام حسین نیز می‌گوید «کونا لِلظّالِمِ خَصماً وَ لِلمَظلومِ‌ عَونا» ما در این فیلم این بخش دشمن ظالم باش را نمی‌بینیم و همه اش یاوری مظلوم است. در پاسخ به این نقد رضا فرهمند افزود: از نظر من این بخش هم وجود دارد. در سکانس آخر ما می‌بینیم که نور دوستانش را از دست می‌دهد و این دیالوگ را می‌گوید که: "من برمی‌گردم به جنگ" مریم مومن‌زاده نیز ضمن تشکر از این مستند گفت: ما در این فیلم با روایت‌های متکثری از زنان داعشی مواجه هستیم که مزیت این مستند است ولی بعضی از این روایت‌ها ناقص رها می‌شود و برای من مخاطب ناتمام می‌ماند. همچنین نسبت شخصیت نور به عنوان قهرمان با روایت‌های مختلف در گفتگوها مشخص نمی‌شود. #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه ♨️ @rcica_ir 🌍 rcica.ir لینک #گزارش_تفصیلی 👇 https://bit.ly/2upqIuI