🔰تطورات مفهوم ولایت در سپهر اندیشه شیعی #یادداشت حجت‌الاسلام حسین کلاتی طلبه درس خارج تشکل طلبگی #ربیون 🔻قسمت پایانی ▫️خاتمه 🔹ولایت با این توضیح به جمع بین اراده مردم و ولی در مبارزه با دشمن ارتقا پیدا کرد. حال پس از درک نویی که امام خمینی به دارایی شیعه در درک امامت و ولایت افزود، وقتی به قرآن و سیره امیرالمؤمنین علیه السلام مراجعه می‌کنیم، این سه ضلع را می یابیم چه این که ولایت مفهومی جامع و راه گشا و نسخه نجات بشریت و الگوی اداره جامعه بر اساس ارزشهای انسانی بدون قید زدن به اراده ها و سلب آزادی های مشروع جامعه بشری برای انتخاب سرنوشت خویش بوده و هست امّا درک عمیق و عالمانه در میان اندیشمندان مکتب اهل بیت، به تدریج حاصل شده است. 🔸پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله آن چنان در میان مردم و در هم فهمی و تصمیم گیری در دلِ امّت خویش بود که قرآن کریم امّت را از تحمیل رأی خود به ایشان بر حذر می دارد ( بدانید که هر چند پیامبر خدا بین شما و نزدیک به شماست امّا اگر در بسیاری از امور از شما اطاعت کند، خودتان به سختی می افتید/آیه 7 سوره حجرات) و این رویه را بر خلاف مصلحت خودشان می شمارد حال آن که پادشاهان و سلاطین عالم در لایه های نزدیک به خود عمده خواص قوم را نیز راه نمی‌دهند چه رسد به فکر و اراده توده مردم را. 🔹وقتی در میان جمع می نشیند و غریبه ای وارد می شود، نمی‌تواند پیامبر را از دیگران تشخیص بدهد. در امور با مردم بسیار مشورت می کند و رنج آثار سوء نظر مردم را در فاجعه ای همچون احد به جان می خرد و شکست در جنگ را به اعمال رأی خود و نادیده گرفتن افکار و خواست مردم، ترجیح میدهد و از این دست موارد در سیره حضرت بسیار است... 🔸امیرالمؤمنین علیه‌السلام تا اراده امّت را به واسطه مجاهدت های تبلیغی شیعیانش به سمتِ عدالت و ولایت باز نمی گرداند، حکومت را به دست نمی گیرد و علّت قبول خواسته مردم را اتمام حجیت آنان با حضور عمومی نمایندگان همه اقشار مردم از پیر و جوان و زن و مرد و مصری و کوفی و اهل حجاز و ... معرفی می کند و وجود ناصر را در دل حضور و مشارکت عمومی راه گشا می‌داند. (اگر حضور مشارکت کنندگان در بیعت نبود و حجت بر من به واسطه وجود یاران تمام نشده بود و خدا از عالمان عهد نرفته بود تا بر گرسنگی شکم مظلوم و سیری ظالم آرام و قرار نداشته باشند، افسار شتر خلافت را به روی آن می انداختم {و خلافت را نمی پذیرفتم} بخشی از خطبه 3 نهج البلاغه) 🔹قیام امام حسین علیه‌السلام نیز در شرایطی به شهادت امام و یاران و اسارت اهل بیت ختم شد که امّت در خواب بود و اراده ای نداشت؛ اسلام را دوست داشت امّا تنها عامل تعیین کننده در صحنه اراده حاکمیت جور بود و مردم سرگرم زندگی روزمره خود بودند. روح جمعی و عزم عمومی مطلقا حضور نداشت لذا امّت پیامبر عاشق اسلام بود و یزید را نمی پسندید امّا حاکم بر سرنوشت خویش نبود و وقتی اراده امّت حاکم نبود طاغوت پیروز میدان است و امام به حاشیه رانده می شود. 🔸قربانی شدن در راه خدا برای اهل جهاد بزرگترین سعادت است. امام حسین و یارانش پیروز صحنه کربلا بودند و آن که به یزیدیان صحنه را واگذار کرد و همه دار و ندارش را باخت، امّت بود؛ امّتی که کشتی نجات حسین را از دست داده و حالا غرق در سیلاب خونین سازشکاری خود در برابر حکومت ظلم، خود را بی یار و یاور می یافت امّا فرصت را از دست داده بود و اندوه چاره سازش نبود... 🔹و امّا امروز این ماییم و این دارایی بزرگ یعنی نعمت ولایت با هزار و چند‌ صد سال معنای متراکم پشت این لفظِ به ظاهر تکراری. از انقلاب اسلامی تا ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف راه زیادی نیست؛ ما راه پیروزی را در یافته‌ایم و کافی است که به دارایی تاریخی خود واقف باشیم ... ▪️ منتشر شده در ویژه‌نامه آرمان یک طریق 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion