برای یک تعالی به سوی یک مصداق حرکت می کند و از همین طریق سقوط می کند! ببینید طبقِ : تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ... ما این دار (بهشت ابدی) آخرت را برای آنان که در زمین اراده علوّ و فساد و سرکشی ندارند مخصوص می‌گردانیم و حسن عاقبت خاص پرهیزکاران است. (عُلُوًّا در معنی آیه مشهود است.) سرانجام کسی که برای رسیدن به علو به زمین روی می کند چه میشود!؟ اشکال این علو در فی‌الارض بودن آن است. علو خواستن انسان صحیح است؛ اما علو فی‌الارض خواستنش خطاست.