🔸 طرق تحمّل حدیث 💠 تحمّل حدیث به روش های مختلفی صورت می گیرد که همه آن ها در یک مرتبه نیست. روش 1️⃣: سماع در این روش شیخ و استاد مطلبی را نقل و شاگرد گوش می دهد. روش 2️⃣: قرائت در این روش شاگرد حدیث را برای استاد می خواند و استاد درباره آن و اینکه کدام قسمت آن صحیح، مصحّف و... است توضیح می دهد. روش 3️⃣: مناوله در این روش شاگرد از استاد طلب حدیث نموده و استاد کتاب و حدیث را در اختیار او قرار می دهد. مرتبه این روش پایین تر از روش سماع و روش قرائت است. روش 4️⃣: اجازه در این روش سماع و قرائت وجود ندارد، بلکه شخص به دیگری می گوید: من اجازه نقل کتاب یا روایت را به تو می دهم. روش 5️⃣: وجاده در این روش، شخص سندی که منتهی به کتاب شود ندارد ولی می بیند که منسوب به فلان مؤلّف بوده و نام او ثبت شده است و از این رو، از آن نقل حدیث می کند. نام این روش وجاده است -وجدته منسوباً إلیه- و پایین ترین مرتبه از مراتب تحمّل حدیث می باشد و بالاترین مرتبه نیز برای روش سماع و قرائت است. کسانی که الان در جهان -چه در ایران و چه در جاهای دیگر- فهرست برای کتابها می نویسند، از این روش استفاده می کنند. این افراد معمولا سلسه سندی که منتهی به کتاب شود ندارند، ولی می بینند که مثلاً پشت آن «أمالی شیخ طوسی» نوشته شده و به مجرّد آن در کتاب فهرست، آن را به نام ایشان ثبت می کنند؛ نهایتش این است که اگر فهرست کننده اهل دقّت و فن باشد، بررسی می کند که دلیل بر بطلان انتساب کتاب به نویسنده وجود نداشته باشد (گاهی از خود کتاب دلیل بر بطلان نسبت پیدا می شود) که در این صورت آن را نقل می کند، امّا متعارف اشخاص، این امور را متوجّه نیستند. 🔺درس خارج اصول آیت الله سید موسی شبیری زنجانی، تاریخ: 15 اسفند 95 📲 ثواب انتشار این پیام با شما📿 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• کانال درس رجال استاد سید محمد جواد سید شبیری https://eitaa.com/rejal_shobeiri https://t.me/rejal_shobeiri