🔰
افراط و تفریط در روایتگری
🔺نقطه مقابل کارآمدی راوی عدم توجه راوی به مسائل روز است چرا که زیست او تنها در گذشته(دفاع مقدس) است ، بیان روایت ها و خاطراتی که ربط آن به نیازها و مسائل جامعه مشخص نیست یا به عبارت دقیق تر روایتگری ما هیچ تناسبی با مسائل و نیازهای امروز جامعه ندارد این باعث درجازدن روایتگری میشود یعنی روایت صرف سنتی مانع ایجاد تغییر و تحول در جامعه است. این نوع روایتگری ناکارآمدست چون نیاز امروز من در آن دیده نمیشود روایت راوی در گذشته مانده و توان حل مسائل امروز جامعه را ندارد
🔺نمونه دیگر از افراط و تفریط در روایتگری آنجاست که راوی تنها به بیان اهداف و آرمانهای شهدا میپردازد یعنی روایت او فقط در آینده سیر میکند در این روایتگری گذشته و مسائل امروز جامعه نادیده گرفته می شود بزرگترین خسران این نوع روایتگری فرصت سوزی هاست چون روایتگری واقع بینانه نیست به تبع نمی تواند مسائل جامعه را حل کند
🔺گونه افراطی دیگر در روایتگری پرداختن به مسائل روز بدون توجه به گذشته و آرمانهای یک ملت است مهمترین اشکال این نوع روایتگری سرگردانی است چرا که مسائل هیچ هدفی را دنبال نمیکند، نسبت ان با ارمانها و اینده ملت مشخص نیست و در عین حال بخاطر انقطاع با گذشته باعث میشود یک ملت اشتباهات خود را تکرار کند یعنی حال نگری به مسائل و مشکلات بدون توجه به گذشته مانع عبرت گیری و چشم پوشی از آرمان ها باعث سرگردانی است، این روایتگری نیز نمی توان از مشکلات امروز برای تحقق اهداف استفاده کند ناکارآمدی آن در لحظه نگری و انفعال در هدایت مسائل به سمت آرمانهاست
🔺لذا روایتگری کارآمد زمانی محقق میشود که راوی بتواند از مسائل و مشکلات روز جامعه با توجه به سرمایه گدشته(دفاع مقدس) نردبانی بسازد برای نزدیکتر شدن به آرمانهای یک ملت
🔺راوی باید بتواند
در زمان حرکت کند و با درک نظام مسائل من در
گذشته،حال و آینده حرکت تحولی را در جامعه ایجاد کند
▪️مقام معظم رهبری (دامه ظله)
▫️هشت سال دفاع مقدس ما صرفاً یک
امتداد زمانی و فقط یک برههی زمانی نیست؛ گنجینهی عظیمی است که تا مدتهای طولانی ملت ما میتواند از آن استفاده کند، آن را استخراج کند و مصرف کند و سرمایهگذاری کند. ۱۳۸۸/۰۶/۲۴
▫️ما در جنگ، بسیار جانهای عزیز را از دست دادیم و خسارتهای مادّی و معنوی زیادی هم تحمل کردیم؛ اما چیزی در دل این ملت جوشید که
برکات و ارزشش برای امروز و فردای این ملت، از همه چیز بالاتر است و آن، احساس اتّکاء به نفس، احساس عزّت، احساس استقلال، احساس خودباوریِ ملیِ عظیم و احساس اعتقاد به این بود که اگر یک ملت حول محور ایمان به خدا و عمل صالح جمع شوند، معجزاتِ نشدنی یکی پس از دیگری قابل شدن خواهد شد. ۱۳۷۹/۰۷/۰۶
▫️در جنگ تحمیلی ملت بزرگ ما با ایستادگی و مقاومت خود در راه خدا، این توطئه
را به وسیله و نردبانی به سمت قلهی آرزوها و ارزشهای اسلامی و وسیلهیی برای پیشرفت تبدیل کرد. ۱۳۶۹/۰۶/۰۱
https://eitaa.com/tahavol_revayatgari