🔘روایتگری خود خواهانه (آفتابه لگن هفت دست شام و نهار هیچی) 🔺راوی باید به دنبال اثرگذاری طولانی ، عمیق و پایدار در مخاطب باشد اثرگذاری های "مقطعی" و "آنی" بزرگترین "فریب" برای سنجش درستکاری راوی از خود است زمانی که راوی عجول ما میخواهد اثر روایتگری خود را سریعا در مخاطب مشاهده کند دست به کارهای سطحی و بدون عمق میزند از این رو بازی با کلمات و تحریک احساسات مسیر روایتگری او در کسب موفقیتهای انی است بیان محتوای سطحی به مدد ابزار کمکی با استفاده نادرست مانند موسیقی و ... نیز مزید علت برای بازخوردهای "آنی"و گاهی "تحمیلی" از مخاطب است اما به قول معروف آفتابه لگن هفت دست شام و نهار هیچی 🔻راوی کوته بین و زود بازده نگر با روایت های سطحی و بازخوردهای سطحی آن را عامل موفقیت خود می بیند حال آنکه این چیزی جز خیانت به مخاطب نیست چرا که در نهایت جز احساست و فهم زود گذر چیزی نصیب او نکرده مخاطب همانند خود او رشدی نکرده باوری ،ایمانی پایدار در او شکل نگرفته 🔻ممکن است در اثر روایت های سطحی ،مخاطب به شکل مقطعی در اثر تحریک شدید احساسات با ما همراهی کند ولی واقعیت اینست که عمر این همراهی بخاطر نداشتن عمق روایتگری کوتاه است و این بزرگترین فریب در خودسنجی راوی از عملکرد خود و خیانت به مخاطب است 🔺نظام معیار در درستکاری روایتگری فقط میل یا عکس العمل های آنی مخاطب نیست بلکه طرح مساله درست،عمق محتوایی و روش های متناسب تا ایجاد عمل پایدار در مخاطب دیگر ملاکهای ارزیابی برتر از روایتگری درست است 🔺از این رو راوی سطحی بین ما در اثر خود خواهی وقت ارزشمند مخاطبان را فدای خود شیفتگی های خود میکند آثار زود گذر برای ِلذت های زود گذر بزرگترین دستاورد او در روایتگری خود خواهانه است https://eitaa.com/tahavol_revayatgari