💔 ۲۲🍃 نویسنده: ☺ یه اتفاق فوق هیجانی بود برام پیام دادن استاد.. اما هرچقدر با خودم کلنجار رفتم نتونستم خودمو راضی کنم که جوابشو بدم.. چون معرفی نکرده بود و من خودم به نتیجه رسیده بودم.. دوست نداشتم فکر کنه کسیه خخخ.. چند روزی بود که کارم شده بود چک کردن پروفایلش نمیدونم اما حس خود آزاری قشنگی بود.. هزارتا فکر میچیدم کنار هم تا به این نتیجه برسم و براش پیام بدم به اون واسطه اما دوباره پشیمون میشدم.. چند روزی بود مامان دوباره از درد قلبش مینالید.. انگاری قلب تو خانواده ی ما سر ناسازگاری داشت و هر بار یکیمون رو درگیر خودش میکرد.. من توخونه بودم میدیدم هر از گاهی وسط کار کردناش یهو چند ثانیه دستشو میذاره سمت چپ سینه ش و پلکاش رو روی هم فشار میداد.. هرچقدر میگفتم مامان به علی بگم، هم مخالفت میکرد؛ +گناه داره بچه م چقدر اسیر درد و غم باشه بذار شیرینی عقدش تو گلوش گیر نکنه.. هرچقدر من میگفتم اگه شما بدتر بشین که ماراحتیش بیشتر میشه هم گوش نمیداد.. +بح بح دست گل مامانم دردنکنه :) -علی انقد خودشیرین نباش.. زبونشو در آوورد و گفت؛ حسود خانوم!! امروز پروانه هم با علی اومده بود خونه.. +پروانه خانوم اجالتا دست پختتون شبیه عمتون باشه.. مهربون لبخند زد پروانه.. +لبخند نزن خانوم بایدیه! -علی چیکارش داری وقتی میدونی از هرانگشتش یه هنر میباره! +آهان بابایی حالا عروستون اومده یادتون رفته دختر یکی یه دونتونووو!! -وااای میگم حسووودی! +نعخیرم دو بهم زن! مامان همونطور که برای بابا خورشت میکشید با صدای آرومی گفت؛ +هردوی دخترام هنر،،،،،مندن.. تا جمله شو تموم کنه صداش تحلیل رفت و بشقاب از دستش پرت شد روی میز.. بابا بلند شد.. علی بلند شد.. پروانه جیغ زد عمه جون.. من اشکام ریخت و لیوان آب به دست کنار بابا قرار گرفتم.. اما کار از این حرفا گذشته بود و مامانم بیهوش بود.. رسیدیم بیمارستان و فورا مامان بستری شد.. حال بدیامون تکراری شده بود.. تکراری شد بود حالت بابایی که سرش میرفت بین دستاش و بیچاره میموند... تکراری شده بود چهره ی برادری که تکیه میکرد دیوار و رو به اسمون چشماشو میبست.. منی که دست میذاشتم روی صورتمو با دندون قروچه اشک میریختم.. بعد از سه روز نوبت شب موندن توی بیمارستان افتاد به من و نشستم کنار مامانم.. الحمدلله بهتر شده بود و فقط نیاز بود به حالت نرمال برسه تا مرخص بشه.. دستش تو دستام بود خوابش برد.. خواب به چشمم نمیومد.. دوست داشتم بشینم و صورت آسمونی مامانم رو نگاه کنم.. چشمای بسته شو بوسیدم و رفتم تخت کناریش دراز کشیدم.. گوشیمو در آوردم و روشن کردم.. چند دقیقه از روشن شدن نتم نگذشته بود که پی ام برام اومد.. "این موقع از شب چرا یه دختر ۲۰ ساله باید آنلاین باشه" من اسمشو گذاشتم شروع فاجعه.. شروع چیزی که نباید میشد.. شروع ❤️ ٭٭٭٭٭--💌 💌 --٭٭٭٭٭ _مجازه 🚫 . @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay