🌼🍃🌼 📚 🌼🍃 🌼 📝 نویسنده: 🔻 باخودم مشغول بودم. شایدحرف خانوادگیه، بخوان بزنن،مثلا بخواداز عشقش بگه، در یک تصمیم آنی،پاشدم وبه سمت پذیرایی رفتم.با اینکه تلویزیون فیلم تکراری گذاشته بود ولی نشستم جلوی تلویزیون ومشغول خوردن بقیه قهوم شدم. یه قلوپ ازش خوردم. امیرعلی سرفه ای کردتاصداش صاف بشه واروم وشمرده گفت : امیر: یک ماموریت جدیددارم. مهین جون فنجون قهوش ورومیزگذاشت وگفت: مهین:خب مادرتوکه قبلا هم ماموریت رفتی. امیرلبخندمحوی زدوبعد از مکثی ادامه داد: +نههه. ینی بله...این ماموریت کمی بابقیه فرق داره. مهتاب:خب مگه چیه؟ با اینکه صدای تلویزیون هم بود اماحرفارو میشنیدم.اصلا انگار گوشم فقط برای شنیدن حرف امیرعلی تنظیم شده بود.کم کم داشتم نگران می شدم،مگه این ماموریت چیه؟ امیرصداشواورد پایین تر وگفت: فرقش اینه که ایندفعه لب مرزه و زمانشم بیشتره یک ماه ... قهوه پریدتوگلوم، شروع به سرفه کردم،مهتاب باتعجب نگاهم کرد وپرسید مهتاب:چی شد؟ چند تا سرفه کردم تا حالم که سرجاش اومد. بره؟کجابره؟یک ماه؟ اونم لب مرز؟ بغض کردم،چونم ازبغض می لرزید،بازم قهوه خوردم تا این بغض مزاحم شرش کم بشه. مهین:ماموریت که همیشه خطرناکه حتی همینجا هم که وقت وبی وقت بیخبرمیری ومیای من دلم میلرزه.فقط زمانش زیاده.... مهین جون نفس عمیقی کشید و ادامه داد: مهین: چی بگم مادرخدا ان شاالله نگهدارت باشه. به منم یه صبر زینبی بده طاقت بیارم امیر:مامان جان دیگه وقتی وارد شغل شدم همه خطراتشو به جون خریدم،وظیفه ی من دفاعه مثل بقیه، شما دعا کنید خدا قبول کنه ازمون.. مهین جون اشک توچشماش جمع شده بود،با لبخندی گفت: مهین:خداروشکرمیکنم که تومسیر درستی هستی وراهتوخوب شناختی مادر،الهی دعای حضرت زینب پشت و پناهت باشه.. سریع ازجام بلند شدم وبی صداپذیرایی وترک کردم و از پله ها بالا رفتم. میدونم که خیلی ضایع رفتارکردم امادست خودم نبود،نمیتونستم اون فضا رو تحمل کنم. تاوارداتاقم شدم وخودم وپرت کردم روتخت.اجازه دادم اشکام بریزه، اشکایی که خودمم حیرون بودم دلیلش چیه، باورم نمی شددارم برای پسری که اُمل میدونستم گریه می کنم. باگریه زیرلب گفتم: +اگه بره من چیکارکنم؟چطوردلش میاد بره؟ چطور طاقت بیارم؟ اگه .. اگه برنگرر.. نه..نه.. ازحرفایی که میزدم تعجب کردم،امادست خودم نبود، این حرفا ازعقل وزبونم درنمیومد صدای قلبم بود.تنها جیزی که ارومم میکردحرف زدن باخدا بود.ازجام بلندشدم وروبه روی آیینه ایستادم،به صورت خیس از اشکم نگاه کردم‌. رژلب قرمزم وبرداشتم وروی آیینه نوشتم: +عشق سوزان است بسم الله رحمان رحیم لبخندغمگینی به نوشتم زدم ورفتم وضو گرفتم تانمازم وبخونم وکمی باخداحرف بزنم تا ارامش بگیرم.بعدنماز انقدر گریه کرده بودم که اصلا نفهمیدم کی خوابم برده! &ادامه دارد.... 🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼 📚@ROMANKADEMAZHABI❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌این رمان سفارشی کانال رمانکده مذهبی میباشد کپی شرعا اشکال دارد❌❌ کانال رپلای (دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان های ما و pdf رمان هایی دیگر)👇🏻👇🏻👇🏻 @repelay