بعد از شهادت امام رضا(ع)، عده ای از اشخاص برجسته و مورد اعتماد شیعی، در خانه عبدالرحمن بن حجاج گرد آمدند تا مسئله جانشینی را حل کنند. شخصی که از شیعیان قابل اعتماد نزد امام رضا(ع) بود، و از اصحاب اجماع می باشد، گفت: گریه بس است! امام بعدی کیست؟! تا این کودک(امام جواد) بزرگ شود، چه فردی مسئولیت پاسخ‌گویی به پرسش‌ها و حل مشکلات را بر عهده خواهد گرفت؟! در این هنگام «ریّان بن صلت» با شنیدن این سخنان، خشمگین شد و برخاست و گفت: تو پیش ما ادعاى ایمان می‌کنى، ولى در دلت شک دارى و مشرک هستى؟! اگر مقام امامت آن‌ کودک از طرف خدا باشد، باید بدانی که تفاوتی میان کودک یک روزه و پیرمرد صدساله نیست! اما اگر از طرف خدا نباشد، حتی اگر او هزار ساله هم شود، با دیگر مردم تفاوتی نخواهد داشت! این معیار مهم، چیزی است که باید به آن توجه کرد! در جامعه‌ای که خواص وظایف خود را به درستی انجام دهند قطعا آن جامعه مسیر سعادت را طی خواهد کرد. روشنا//حسین محمدی http://eitaa.com/joinchat/2852388898C3bcd6d4e0f