✳️بازخوانی ریشه‌های تاریخی «پالایش حوزوی» در عصر معصومین علیهم السلام 💥اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹بروز جریانهای انحرافی در دل نهاد مقدس روحانیت، گرچه تلخ و خسارت بار است اما در تاریخ روحانیت شیعه امر نوظهوری نیست و پیشینه آن به عصر ائمه علیهم السلام می‌رسد. عدم التفات به پیشینه تاریخی انحراف در حوزه و نحوه مواجهه معصومین(ع) و علمای سلف، ممکن است مواجه با نمونه های نوظهور از انحرافات حوزوی را با دشواری و بعضا خلا تئوریک مواجه سازد. ⭕️در هر صورت باید به این مسئله پاسخ علمی داد که آیا و روشنگری نسبت به افراد ناصالحی که خود را به دستگاه زعامت دین و مذهب منتسب می‌کنند، امری نوظهور است؟ آیا شدت برخورد با مدعیان مناصب دینی، امری جدید است و افراط و خلاف اخلاق به حساب می‌آید یا پای گذاردن در جای پای اهل بیت علیهم السلام است؟! ✳️پاسخ در یک کلمه منفی است؛ چراکه اولا پالایش دستگاه دینی و مذهبی توسط نخبگان و حفظ پاکی دستگاه زعامت توسط خبرگان امری عقلایی است و ثانیا با مطالعه روایات به این نتیجه می‌رسیم که ائمه معصومین علیهم‌السلام اجمعین که در صدد تعلیم شیعه برای تجربه بودند؛ خود شدیدترین برخوردها را با منسوبین ناصالح دستگاه زعامت تشیع داشته‌اند. 🔹🔸نمونه؛ برخورد شدید معصومین علیه‌السلام با قزوینی که شیخ طوسی در الغیبة او را تحت عنوان سفرا و وکلای مذموم می‌آورد و برداشت از نقل‌های کشی در خصوص او این است که وی از زعمای دینی عصر خود بوده است. ◀️کشی در این زمینه از موسی بن جعفر بن ابراهیم نقل می‌کند که از حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام پرسید: بین فارس و علی بن جعفر اختلافاتی وجود دارد. من کدام یک را به عنوان متولی حوائجم قرار دهم؟ (تعبیر روایت: أيهما يتولى حوائجي قِبَلَك‏) ایشان در پاسخ نمی‌فرمایند که تولی امور در تشیع امری آزاد است و هرکس به هر فردی خواست مراجعه کند بلکه ایشان جایگاه جناب علی ابن جعفر را تثبیت می‌کنند و مردم را از رجوع به فارس منع می‌کنند:« و اجتنبوا فارسا و امتنعوا من إدخاله في شي‏ء من أموركم أو حوائجكم تفعل ذلك أنت و من أطاعك من أهل بلادك فإنه قد بلغني ما تموه به على الناس فلا تلتفتوا إليه إن شاء الله.» (رجال الکشی ص523) البته در این خصوص به صرف توصیه به اجتناب و عدم رجوع به فارس بن حاتم اکتفا نشده بلکه امر به و معاداة و هتک و قطع شبکه ارتباطی و... نیز می‌کنند.(الغیبة للطوسی ص352) و طبق نقل کشی؛ حضرت امام حسن عسکری دستور قتل او را نیز صادر کردند و برای قاتلش بهشت را ضمانت نمودند.(رجال الکشی ص524) 🔹🔸هم‌چنین در طول تاریخ تشیع نیز کسان دیگری بودند که یا جزء سفرا و وکلا بودند و در اثر طمع اقتصادی یا دلایل دیگر منحرف شدند یا ادعای وکالت و سفارت و زعامت را داشتند و مورد طعن و لعن ائمه علیهم‌السلام اجمعین و اصحاب قرار گرفتند از جمله: علی بن ابی حمزه بطائنی، زیاد بن مروان، احمد بن هلال عبرتائی، شلمقانی و... . 🔹گفتنی است این سیره در حوزه متقدم قم نیز با جدیت و صراحت پیگیری می‌شده به گونه‌ای که جناب احمد بن محمد بن عیسی با برخورد می‌کنند و وی را از قم اخراج می‌نمایند(رجال النجاشی ص332) و یا وقتی قمی متهم به غلو می‌شود عده‌ای از شیعیان برای پیش‌گیری از انحراف جامعه تشیع؛ حتی تا حد قتل او نیز می‌روند که بر اثر شناسایی‌های بعدی از قتل او منصرف می‌شوند.(رجال النجاشی ص329) 🔷 بنابراین اگر یک نفر سفیر و وکیل خاص معصومین علیهم‌السلام اجمعین باشد و به انحراف کشیده شود بر جامعه تشیع به ویژه اهل علم واجب است که نسبت به او روشن‌گری کنند و از آن‌جا که جایگاه این افراد جایگاهی خطیر است وظیفه روشن‌گری نیز باید به نحوی صریح پیگیری شود تا جامعه تشیع از مصون بماند. البته طبیعتا روشنگری در عصر انقلاب اسلامی در حد روشن‌گری لسانی خواهد بود و جریان انقلابی با ابراز صریح منطق مستحکم خود به این وظیفه شرعی عمل خواهد نمود و برخوردهای سخت و خشن نیز از دایره اقدامات حوزه انقلابی قطعا خارج است. 🔆گفتنی‌ها در خصوص سنت پالایش حوزوی فراوان است و جریانات و شخصیت‌های خاص نیز به جای آن‌که دستگاه عقلایی پالایش را تخریب کنند بهتر است به پالایش و تهذیب نفس بپردازند و خود را از آلودگی هواخواهی و منصب‌طلبی رها کنند و به سنت دنیاگریزی علمای سلف بازگردند. ❄️روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053