رسوایی ظریف؛ دزدی یا قمار سیاسی؟!
مروری بر پشتوانه‌های سیاسی/تاریخی ماجرای #ظریف_گیت
[صفحه ۸ از ۱۲]
💥اختصاصی روزنه/ پست ویژه
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
بازیگر سوم: حزب کارگزاران
بازی ترکیبی کارگزاران
یکی از چهره‌های اصلی و میدانی رسوایی ظریف، «سعید لیلاز» محکوم #فتنه88 و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران بود. او به عنوان مصاحبه‌گر در مقابل ظریف ظاهر شده بود و سؤالات خود را مطرح می‌کرد.
پروژه مصاحبه زیر نظر مرکز بررسی‌های استراتژیک انجام شده اما این‌که سعید لیلاز در نقش مصاحبه‌گر با محمدجواد ظریفِ دیپلمات ظاهر شده، سؤال‌برانگیز است اما ماجرا وقتی روشن می‌شود که ردپایی از #محمد_قوچانی، عضو دیگر حزب کارگزاران را در این ماجرا ببینیم.
انتشار صوت ظریف موضع‌گیری سخنگوی وزارت خارجه را در پی داشت. #خطیبی در این رابطه گفت:
«این گفت‌وگو صرفا برای ثبت در حافظه سازمانی دولت تدبیر و امید ضبط شده بوده و قرار به انتشار آن نبوده است.»
اما کدام گروه و جریان به دنبال ثبت حافظه سازمانی دولت تدبیر و امید بوده است؟!
خبرگزاری فارس در تاریخ 14/11/1399 در خبری عنوان داشته بود:
« ...حجت الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور اخیراً مرکزی به عنوان مرکز حفظ و نشر آثار خودش را راه‌اندازی کرده و عنوان آن را شورای تدوین، گردآوری و تنظیم آثار آیت الله حسن روحانی گذاشته است.
دبیری این شورا به محمد قوچانی سپرده شده است. اولین پروژه‌ای که قوچانی در این شورا در دست اجرا دارد تدوین کتابی با عنوان (احیای امید) است که قرار است بر اساس مصاحبه با چهره‌های سیاسی مطرح در باب روحانی و خدمات او تدوین شود.»
اما محمد قوچانی، دبیر شورای تدوین، گردآوری و مستندسازی آثار ریاست‌جمهوری در گفت‌وگو با ایرنا در تاریخ 16بهمن ماه 1399 درباره راه‌اندازی «دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله روحانی»، گفت:
«این شورا با همین نام قبل از این دولت بوده و بعدها هم حضور خواهد داشت. کاری که ما انجام می‌دهیم نه درباره شخص رییس جمهوری بلکه تنظیم و تدوین آثاری درباره کارنامه دولت یازدهم و دوازدهم است.»(الف، دویچه‌وله فارسی 6اردیبهشت)
روزنامه اصطلاح‌طلب آفتاب یزد نیز در خصوص نقش محمد قوچانی در این رسوایی این‌گونه می‌نویسد:
« چندی قبل، آفتاب یزد در گزارشی با عنوان: «بودجه این شورا چقدر است»، پرده از پروژه‌ای با عنوان: «شورای تدوین، گردآوری و مستندسازی آثار رئیس جمهور» بر می‌دارد، پروژه‌ای که زیر نظر مستقیم «محمدقوچانی» و با بودجه‌ای هنگفت در حال انجام است. آیا نشر این فایل صوتی زیر سر این شورا بوده است؟»
در ادامه این گزارش نیز آمده است:
« در همان گزارش «عبدالرضا داوری و محمد ابطحی» از نزدیکان «خاتمی و احمدی‌نژاد» که پرسیدیم به صراحت گفتند: «چنین مسئله‌ای در آن دو دولت سابقه نداشته و موضوع، برای آن‌ها نیز تازه و بدیع است». یکی از نکات مهم در این مصاحبه، حضور «سعید لیلاز» اقتصاددان است که در نقش «مصاحبه کننده» سوالاتی را از «محمدجواد ظریف» می‌پرسد مصاحبه‌ای که در جاهایی تاکید می‌شود: «اینجا را ضبط نکن» و این یعنی این مصاحبه قرار بوده تدوین و اصلاح شود(!) اما اینک بخش‌هایی از این مصاحبه، در گستره‌ای وسیع در حال دست به دست شدن است و این یعنی؛ یک پای ماجرای «درز فایل صوتی محمدجواد ظریف»، همان دار و دسته‌ای است که «شورای تدوین، گردآوری و مستندسازی آثار رئیس جمهور» را سرپرستی و هدایت می‌کنند.»(آفتاب یزد 7اردیبهشت1400)
البته ارتباط سعید لیلاز با محمد قوچانی فراتر از عضویت در حزبی مشترک است و لیلاز از دهه هشتاد مشاور و همراه قوچانی در روزنامه شرق بوده است و سرمقاله‌های او در این روزنامه چاپ می‌شد.(مهرنامه ص227، شماره 47)
محمد قوچانی مدت کوتاهی پس از درج این خبر در آفتاب یزد ارتباط خود را با انتشار صوت محل بحث تکذیب کرد و اعلام کرد:
«از فایل مصاحبه با وزیر محترم امور خارجه هم پس از انتشار مطلع شده ام و در انجام و تدوین و انتشار مصاحبه هیچ نقشی نداشته ام و به علل روشن اداری و تفکیک مسوولیتها هیچ دسترسی به آن فایل نداشته ام.
این بسیار غیر حرفه ای و غیر اخلاقی است که آن روزنامه بدون آنکه جواب سوال تیتر اولش را بداند به طرح شبهه و دروغ و تهمت بپردازد و به همین علت این اتهام سنگین برای من و این شورا قابل پیگیری است.»
البته جامعه پژوهشگران و علاقه‌مندان به حقیقت از پیشنهاد آقای قوچانی مبنی بر پیگیری ماجرا استقبال می‌کنند و ابعاد ماجرا به دلیل پیچیدگی و بُعد قضایی که پیدا کرده تنها پس از بررسی دقیق دادگاه عدل مشخص خواهد شد و در هر صورت نمی‌توان قرائن و مواضع دال بر احتمال انتفاع کارگزاران از انتشار این صوت را نادیده گرفت.
@rozaneebefarda
ادامه👇🏽