🔸زندان صالح بن وصیف 🔸خاضع شدن سنگدلترین ها در برابر امام اعلام الوری، ارشاد: محمّد بن اسماعیل بن ابراهیم بن موسی بن جعفر نقل می‌کند: بنی عباس با گروهی از منحرفین و مخالفین امام از قبیل صالح بن علی، بر صالح بن وصیف زندانبان حضرت عسکری علیه السلام (موقعی که در زندان او به سر می‌برد) وارد شدند، و به او پیشنهاد کردند: بر حسن بن علی علیهما السّلام سخت بگیر. مبادا او را راحت بگذاری! صالح گفت: از دست من چه کار بر می‌آید؟ دو نفر از شرورترین اشخاص را برای او تعیین کرده ام، اما هر دو نفر چنان روی به عبادت و نماز آورده اند که جای تعجب است. در این موقع دستور داد نگهبانان بیایند. به آن دو گفت: چرا به این شخص سخت نمی گیرید؟ گفتند: چه می‌توانیم بگوییم در باره شخصی که روزها روزه است و تمام شب را به عبادت می‌گذراند؟ حرف نمی زند و جز عبادت به کار دیگری مشغول نیست. هر وقت به ما نگاه می‌کند، بدنمان به لرزه می‌افتد و چنان وحشت ما را فرا می‌گیرد که نمی توانیم خودمان را نگه داریم. بنی عباس این حرف را که شنیدند، مأیوس و خجالت زده خارج شدند. -. اعلام الوری: ۳۶۰، ارشاد: ۳۲۴ - ---------- [۵]: ۵. إعلام الوری ص ۳۶۰. [۶]: ۶. الکافی ج ۱ ص ۵۱۲. [۱]: ۱. الإرشاد ص ۳۲۴. 🔸صالح از سرداران ترک بود و همراه پدرش، از طراحان قتل خلیفه عباسی، المتوکل علی الله شمرده می‌شد. هنگامی که پدرش در سال ۲۵۳ق کشته شد، جای او را گرفته، به المعتزبالله مقرب شد؛ ولی بعدها بر او شوریده، برکنارش کرد و او را به‌کسی سپرد تا شکنجه‌اش دهد. معتز چند روز پس از صدور این حکم درگذشت. پس از معتز، محمد بن واثق، خلیفه شد و به المهتدی بالله ملقّب شد. در این هنگام، صالح زمامدار حقیقی بود. او منشیان را شکنجه داد و اموالشان را مصادره کرد. بعدها با موسی بن بغا و بایکباک، سرداران ترک اختلاف پیدا کرد و آنها او را کشتند. عم، [إعلام الوری] [۵] شا، [الإرشاد] ابْنُ قُولَوَیْهِ عَنِ الْکُلَیْنِیِ [۶] عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: دَخَلَ الْعَبَّاسِیُّونَ عَلَی صَالِحِ بْنِ وَصِیفٍ وَ دَخَلَ صَالِحُ بْنُ عَلِیٍّ وَ غَیْرُهُ مِنَ الْمُنْحَرِفِینَ عَنْ هَذِهِ النَّاحِیَةِ عَلَی صَالِحِ بْنِ وَصِیفٍ عِنْدَ مَا حُبِسَ أَبُو مُحَمَّدٍ علیه السلام فَقَالَ لَهُ ضَیِّقْ عَلَیْهِ وَ لَا تُوَسِّعْ فَقَالَ لَهُمْ صَالِحٌ مَا أَصْنَعُ بِهِ وَ قَدْ وَکَّلْتُ بِهِ رَجُلَیْنِ شَرَّ مَنْ قَدَرْتُ عَلَیْهِ فَقَدْ صَارَا مِنَ الْعِبَادَةِ وَ الصَّلَاةِ إِلَی أَمْرٍ عَظِیمٍ ثُمَّ أَمَرَ بِإِحْضَارِ الْمُوَکَّلَیْنِ فَقَالَ لَهُمَا وَیْحَکُمَا مَا شَأْنُکُمَا فِی أَمْرِ هَذَا الرَّجُلِ فَقَالا لَهُ مَا نَقُولُ فِی رَجُلٍ یَصُومُ نَهَارَهُ وَ یَقُومُ لَیْلَهُ کُلَّهُ لَا یَتَکَلَّمُ وَ لَا یَتَشَاغَلُ بِغَیْرِ الْعِبَادَةِ فَإِذَا نَظَرَ إِلَیْنَا ارْتَعَدَتْ فَرَائِصُنَا وَ دَاخَلَنَا مَا لَا نَمْلِکُهُ مِنْ أَنْفُسِنَا فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ الْعَبَّاسِیُّونَ انْصَرَفُوا خَاسِئِینَ [۱] . کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub