نکته یازدهم: واکنش سیدالشهدا به شهادت طفل شیرخوار #محاسبات دشمن #شناخت هدف دشمن #واکنش در مقابل جنایت دشمن #رهبر #توحید در عاشورا #سخنان سیدالشهدا بعد از شهادت علی اصغر علیه السلام دشمن گاهی در میدان جنگ به دنبال عوض کردن محاسبات طرف مقابل است. گاهی اوقات دشمن به سمتی تیر می اندازد اما آنجا هدف اصلی نیست بلکه هدف چیز دیگری است. در این میدان این رهبر است که با واکنش خود به حوادث مختلف پاسخی درخور به دشمن می دهد. واکنش سیدالشهدا در این میدان به وسعت تاریخ برای چند گروه مهم بود: از طرفی برای دشمن مهم بود، زیرا دشمن می خواست با این جنایت عجز و تسلیم حسین را مشاهده کند. از طرفی برای خانواده سیداشهدا واکنش پدر نقش مهمی داشت و از طرفی حرکت سیدالشهدا برای تاریخ درس آموز بود. اما امام حسین چند حرکت انجام دادند: آنچه از مقاتل بر می آید این است که اولین حرکت سیدالشهدا مناجات با خدای متعال بود: نوشته اند: سیدالشهدا خون را از سر و روی طفل پاک می کرد و فرمود: خدایا خودت بین ما و اینان داوری کن! اینان ما را دعوت کرده بودند و اکنون ما را می کشند! دومین جمله این است که نقل می کنند فرمود: خدایا تو بر این قوم گواه باش که تصمیم گرفته اند یک نفر از ذریه پیامبر را باقی نگذارند. جمله دیگر حضرت این بود که فرمود:« این مصیبت برای من آسان است چراکه در منظر خداوند است.» حضرت پس از این سخنان عارفانه نفرین بر این ظالمین را فراموش نکردند و با اشاره به شیرخوار ناقه صالح فرمودند: «خدایا این شیرخواره از شیرخواره ناقه صالح کمتر نباشد.» اما پس از خطاب با خدا در سخنان آرام بخش و تسلیت گونه (گویا که طفل می شنود و می بیند) رو به علی اصغر کرد و فرمود:«قسم به خدا تو نزد خدا از ناقه صالح گرامی تر هستی و محمد صلی الله علیه و آله نیز از صالح گرامی تر است. غم مخور ای راحت اهل حرم من تو را بر دست زهرا بسپرم غم مخور ای قوت قلب رباب می دهد زهرا ز کوثر بر تو آب غم مخور ای کودک دردی کشم من خودم تیر از گلویت می کشم غم مخور جز تو کسی قابل نبود بی تو حج کربلا کامل نبود. حدیث نفس پس از مناجات با خدا و تسلیت و آرامش بخشیدن به شیرخواره برخی نقل کرده اند که ابا عبدالله به خود خطاب صبر و مقاومت دادند که :«ای حسین! صبر کن و به حساب خدا بگذار!» نثار عارفانه اما گویا این کافی نبود سیدالشهدا حرکتی دیگر انجام دادند که معانی مختلفی داشت و می توان به آن از زوایای مختلفی نگاه کرد. نوشته اند: سیدالشهدا زینب کبری را صدا زد و کودک غرق خون را به عمه سپرد، نخست تیر را از گلوی علی بیرون کشید ، سپس دو دست خود را زیر گلوی علی گرفت وهنگامی که دستهای حسین از خون پر شد خون را به آسمان پاشید و پیکر علی را نیز به این خون آغشته کرد ... . مرحوم دربندی در نگاهی عارفانه می نویسد: چقدر این محبت زیباست و چقدر این فناء فی الله کامل است زیرا بالاترین چیزی که در این مهمانی رحمانی نثار می شود امثال این خون های پاک است. و همین سرِّ برنگشتن این خون ها به زمین است زیرا این هدیه حسینی که از اوج محبت و محض فنای فی الله برانگیخته و به سوی خدای رحمان فرستاده شده است در گنج های عرش و کرسی ذخیره خواهد شد. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub