مجلس هفتم: (به صورت محتوایی) #رکن علی #خون گریه کردن برای حضرت زهرا #کاشف الکرب #گریز حضرت عباس شروع روضه: حَدَّثَنَا الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قَالَ جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ‏ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَبْلَ مَوْتِهِ بِثَلَاثٍ سَلَامُ اللَّهِ عَلَيْكَ يَا أَبَا الرَّيْحَانَتَيْنِ‏ أُوصِيكَ بِرَيْحَانَتَيَّ مِنَ الدُّنْيَا فَعَنْ قَلِيلٍ يَنْهَدُّ رُكْنَاكَ وَ اللَّهُ خَلِيفَتِي عَلَيْكَ فَلَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ عَلِيٌّ ع هَذَا أَحَدُ رُكْنَيَّ الَّذِي قَالَ لِي رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمَّا مَاتَتْ فَاطِمَةُ ع قَالَ عَلِيٌّ ع هَذَا الرُّكْنُ الثَّانِي الَّذِي قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص. شیخ صدوق به اسناد خویش از امام صادق (علیه السلام) به نقل از امام باقر (علیه السلام) از جابر ابن عبدالله انصاری نقل می کند: «رسول خدا سه روز قبل از وفات خویش خطاب به امیر مومنان (علیه السلام) فرمودند: سلام خدا بر تو ای پدر دو ریحانه تو را به دو ریحانه خود از دنیا سفارش می کنم که به زودی دو رکن و پایه زندگی تو فرو می ریزد. و خداوند جانشین من برای تو خواهد بود. جابر می گوید: هنگامی که رسول خدا از دنیا رفت علی (علیه السلام) فرمود: این یکی از دو رکنی بود که رسول خدا فرموده بودند و هنگامی که فاطمه زهرا (سلام الله علیها) از دنیا رفت، امیر مومنان فرمود: این رکن دوم [از وجود من] بود که رسول خدا خبر داده بود. تفسیر جملات حدیث: «فَعَنْ قَلِيلٍ يَنْهَدُّ رُكْنَاكَ» مفهوم شناسی واژه «رکن» به معنای پهلو و جانب هر چیز است که به آن تکیه می کند لذا به «تکیه گاه» هر چیز رکن گفته می شود. واژه «هدد» به معنای ویرانی است که در اثر سقوط چیز سنگینی باشد ، می توان گفت واژه معادل در فارسی با این واژه «فرو ریختن» است. شهید مطهری درباره معنای واژه «رکن» در تفسیر عیارت «منهدة الرکن» که در توصیف فاطمه زهرا خواهد آمد می فرماید:« «رکن » یعنی پایه،مثل یک ساختمان که پایه هایی دارد و روی آن پایه ها ایستاده است.از نظر جسمانی،پا و ستون فقرات رکن انسان است،یعنی انسان که می ایستد روی این بنای استخوانی می ایستد.گاهی از نظر جسمی،این رکن خراب می شود،مثل کسی که ... ستون فقراتش درهم شکسته باشد.ولی گاهی انسان از نظر روحی آنچنان درهم کوبیده می شود که گویی آن پایه های روحی که روی آن ایستاده است خراب شده است.» برداشت ها: این تعبیر پیامبر اعظم نشان از این دارد که دو تکیه گاه در زندگی امیر المومنین پیامبر و فاطمه زهرا بوند که با از دست دادن این دو در مدت کوتاهی به یک معنا زندگی امیر المومنین از هم پاشید. البته تکیه گاه بودن برای امیرالومنین از جانب پیامبر عجیب نیست اما درباره فاطمه زهرا لطافتی دارد که اگرچه قاعده بر این است که مرد تکیه گاه زن باشد اما فاطمه زهرا چنان از علی حمایت می کرد که تکیه گاه امیر مومنان در زندگی بود. چنان که حضرت فرمود:«هر گاه به چهره زهرا نگاه می کردم اندوه و غم از من برداشته می شد» همچنین آن حضرت با وجود اینکه فرزندانی مانند حسنین (علیهما السلام) و یارانی چون سلمان و ابوذر و مقداد داشتند در مرثیه زهرای مرضیه فرمودند:«جان من با ناله های خود زندانی است که ای کاش با این ناله ها جانم نیز بر می آمد. [زهرا جان!] پس از تو خیر در این زندگانی دنیا نیست و تنها از ترس این می گریم که نکند پس از تو زندگی من به درازا کشد.»‏ این مفهوم را اینگونه به زبان شعر بیان کرده اند: داغ پیمبر کمرم را شکست داغ تو رکن دگرم را شکست. تعبیر «فروریختن ستون زندگی» در توصیف حال فاطمه زهرا بعد از پیامبر نیز آمده است که فرموده اند:«مُنْهَدَّةَ الرُّكْنِ‏» همچنین حضرت زهرا بعد از رحلت پیامبر فرمودند: «يَا أَبَتَاهْ بَقِيتُ وَالِهَةً وَحِيدَةً وَ حَيْرَانَةً فَرِيدَةً فَقَدِ انْخَمَدَ صَوْتِي وَ انْقَطَعَ ظَهْرِي‏ وَ تَنَغَّصَ عَيْشِي وَ تَكَدَّرَ دَهْرِي» یعنی: پدر جان بعد از تو سرگردان و تنها و حیران مانده ام که صدای من خاموش شد و کمرم شکست و زندگی تلخ و روزگارم تیره شد. امیرمومنان (علیه السلام) نیز به گونه ای از پیامبر حمایت می فرمود که در روایت آن حضرت «کاشف الکرب عن وجهه» خواند شده اند.