در نگاه اسلام، غم‌هایِ ممدوح نشاط‌آورند؛ یعنی غم‌هایی که بعدش حال آدمیزاد خوب شود و از حیث روحی دچار افسردگی و ناامیدی نگردد دارای ارزش‌اند. غم "حسین" از همین غم‌هاست. غصه‌اش را می‌خوری، اشکت جاری می‌شود؛ اما بعد انگار حالت خوب می‌شود. انگار "حسین" همه‌ی اندوه‌های دنیا را از دلت می‌تکاند. آرام می‌شوی... 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht