واژه‌ی حکمت را بارها شنیده‌ایم. در تعریف حکمت آمده است که حکمت یک علمی است که انسان را از کار زشت باز می‌دارد. به همین دلیل به لگام اسب حَکَمَه می‌گویند، چون با آن قطعه‌ی آهنی افسار که در دهان اسب قرار می‌گیرد، اسب را مهار می‌کنند. یعنی حکمت مثل یک کنترل‌کننده عمل می‌کند هرجا جلو افتادید شما را به عقب می‌کشاند و هرجا عقب افتادید به شما کمک می‌کند تا سرعت‌تان را بیشتر کنید. یکی از ویژگی‌هایی که می‌تواند حکمت را در وجود انسان تقویت کند، سکوت است. سکوت نه به معنی این‌که حرفی برای گفتن نداشته باشیم؛ نه، اتفاقا سکوتی که با وجود حرف داشتن، اما حرفی نزده و آن‌را پیشه‌ی خود می‌کنیم. این سکوت ارزشمند است و حکمت‌افزا. مثل جایی که انسان دلگیر است اما حرفی نمی‌زند، خسته است اما لب به گله و شکایت باز نمی‌کند، دلش حرف می‌خواهد اما لبانش را به هم می‌دوزد. این سکوت، حکمت را افزون می‌کند... https://eitaa.com/roznevesht