مطهری پسورد اندیشه دینی در روزهایی بود که از دین‌داری چیزی جز پوسته‌ای باقی نمانده بود. برایش فلسفه و عرفان و ادبیات فرقی نمی‌کرد وقتی قرار است هدایتگر جوانان باشد. حوزه و دانشگاه برایش وسیله‌اند زمانی که می‌خواهد جانِ معنا را به مخاطب تفهیم کند گاه فیلسوفی تمام‌عیار بود و فلسفه خلقت و زیست بشر را به چالش می‌کشید؛ گاه معلمی مهربان بود و برای جوانان تشنه معرفت قصه می‌نوشت و همه این‌ها را در کنار تهذیب و تزکیه‌ی کم‌نظیر خویش دنبال می‌کرد به برکت عبادات طولانی در دل شب. اگر قرار می‌شد برای هر آدمی بعد از مرگش تندیسی بسازند بی‌شک باید برای مطهری تندیس اخلاص بنا می‌کردند. 🖌 زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht