یکی از نکات مهم در رابطه با موضوع نزول قرآن این است که ما تصور می‌کنیم قرآن از بالا به پایین نازل‌شده است. درواقع ما به دلیل پیش‌زمینه‌هایی که از مکان بالا و مکان پایین در محیط دنیایی داریم تصور می‌کنیم نازل شدن یعنی یک امری از جای بالاتر یا از فضای بالاتر یا مثلاً از آسمان که بالاتر است به مکان و فضای پایین‌تر بیاید. یعنی نسبت بالا و پایین را با همین نسبت‌های مادی موردسنجش قرار می‌دهیم. بعضی نیز این‌گونه شبهه ایجاد می‌کنند که قرآن وقتی در آن مکان بالایی بوده حالا که به دست ما رسیده اصلش دست ما نیست و به‌اصطلاح نسخهٔ ضعیف شده‌اش را دریافت کرده‌ایم. برای پاسخ به این شبهه باید دقت کنیم معنای بالا بودن و پایین بودن از نگاه معنوی متفاوت با امور مادیست. درواقع در امور معنوی ما یک علوّ و برتری را برای خداوند بلندمرتبه در نظر می‌گیریم و می‌گوییم خداوند به دلیل اینکه همهٔ کمالات را به‌طور مطلق دارد در آن درجهٔ بالایی قرار دارد نه لزوماً در مکان یا فضای بالا. بنابراین بالا و پایین از حیث معنوی یعنی درجه‌بندی بر اساس کمالات. لذا وقتی وحی از جانب خداوند به پیامبر می‌رسد یعنی مرتبه‌ای نازل‌تر از آنچه نزد خدا بوده برای پیامبر تصور می‌کنیم. چون خداوند عالی‌ترین موجود است پس در بالاترین مرتبه است و حالا انسان در مرتبه‌ای پایین‌تر از آن عالم حقیقت قرآن را درک می‌کند. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht