دنیا دارد بذر تردیدش را در دل‌ها می‌کارد. غم است که فوج فوج به قلب‌ها روانه می‌شود. بشریت احساس می‌کند تنها مانده، چنانکه تنها آمده بود از شکم مادر. انسان حکم مسافر بی‌همسفر را پیدا کرده و رنج، رفیق چند ساله‌اش شده. انگار کن جان هم سود نمی‌بخشد به آدم؛ دل هم آدم را تنها می‌گذارد؛ حتی چشم‌ها هم به خواب می‌روند. این سردی لحن بشر کلافه می‌کند تمام تکلم‌ها را و ما می‌فهمیم که همه‌اش به خاطر نبودن شماست مولای ما... اربعین‌مان را به دعا برای آمدن‌تان گره می‌زنیم... اللهم عجل لولیک الفرج https://eitaa.com/roznevesht