بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیمِ شمارهٔ ۲۲۸ سلام حلول ماه ذُو ٱلْحَجَّة ٱلْحَرام بر شما مبارک. نماز عشرهٔ ذي ٱلحَجّه از امشب وارد است تا به لطف خداوند متعال در ثواب حجّاج بیت ٱلله الحرام شریک باشیم. در روایت است که برای روزهٔ مستحبي نُه روز أول ذي ٱلحَجّه بسیار فضیلت دارد. بی مناسبت نیست حدیثی از کوثر ثاني، حضرت مولانا جناب إمام جواد ٱلْأَئِمّه ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ ) در خصوص کلام وحي تقدیم کنم. آن عالیجناب در ضمن یک نامهٔ طولانی به سَعْد ٱلْخیر فرمودند: کُلُّ أُمَّةٍ قَدْ رَفَعَ ٱللّٰهُ عَنْهُمْ عِلْمَ ٱلْکِتابِ حینَ نَبَذُوهُ وَلّیٰهُمْ عَدُوَّهُمْ حینَ تَوَلَّوْهُ هر أمّتی که قرآن مجید را پشت سر أفکند خداوند متعال علم کتاب را از آنها برمی‌دارد و دشمنشان را بر آنها حاکم می‌کند. ( أُصول کافی، مرحوم کُلیني، چاپ انتشارات إسلامیه، جلد ۸، صفحهٔ ۵۳ ) نکتهٔ قرآنی این مقال: کلمهٔ ( حَقّ ) یکی از أسماء ٱلْحُسْنیٰ باشد که به عدد أبجدی ( ۱۰۸ ) است. ( تکرار کنم: إسم است یعنی قابلیت ورود ألْ یا تنوین دارد ) مداومت بر گفتن این کلمهٔ مقدّسه برای خلاص شدن از ضیق و همّ و غمّ و پیدا شدنِ گمشده نافع است. ۱۰۸ مرتبه گفتن ( یا حَقُّ ) بسیار توصیه شده. مکسّر نوشتن این کلمه بینهایت مفید است. نوشتن گمشده در وسط کاغذ و نوشتن عبارت ( أَلشَّهیدُ ٱلْحَقُّ ) باعث پیدا شدن گمشده خواهد بود. ( البته شرائط خاص دارد ) ( حَقّ ) یعنی هستیِ ثابتِ محقّق و دائم و قائم بِٱلذّات که هیچ شکّ و رَیْب در وجود او نباشد. ذٰلِکَ بِأَنَّ ٱللّٰهَ هُوَ ٱلْحَقُّ ( حَجّ ۶ ) قَوْلُهُ ٱلْحَقُّ ( أنعام ۷۳ ) آنچه عرض کردم صورت إسمی باشد. امّا صورت فعلي این کلمه: ریشهٔ ( حَ قَ قَ ) که با إدغام خواهد شد ( حَقَّ ) صورت فعلی دارد ( تکرار کنم: فعل است ) از این ریشه، مشتقّات فراوان وجود دارد که از بحث این مقال خارج است. در تمام آیات قرآن کریم هر جا که این فعل ( حَقَّ ) یا ( یَحِقُّ ) یا ( حَقَّتْ ) به ( قَوْل ) یا به ( کَلِمَة ) نسبت داده شده است فقط در مفهوم ثبوت عذاب است. یعنی این تعبیر در بارهٔ کسانی وارد شده که باید عذاب شوند و عذاب بر آنها حتمی و قطعی و محقق است. ألف— عدم إیمان: ۱— لَقَدْ حَقَّ ٱلْقَوْلُ عَلیٰ أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ( یٰس ۷ ) ب— کُفر: ۲— لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیّاً وَ یَحِقَّ ٱلْقَوْلُ عَلَی ٱلْکافِرینَ ( یٰس ۷۰ ) ج— خُسران: ۳— وَ حَقَّ عَلَیْهِمُ ٱلْقَوْلُ في أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهُمْ مِنَ ٱلْجِنِّ وَ ٱلْإِنْسِ إِنَّهُمْ کانُوا خاسِرینَ ( فُصِّلَت ۲۵ ) د— غوایَه و گمراهی: ۴— قالَ ٱلَّذینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ ٱلْقَوْلُ رَبَّنا هٰؤُلاءِ أَغْوَیْنا ( قَصَص ۶۳ ) ه‍— ویرانی و هلاک: ۵— فَحَقَّ عَلَیْهَا ٱلْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمیراً ( إسراء ۱۶ ) و— چشیدن عذاب: ۶— فَحَقَّ عَلَیْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنّا لَذائِقُونَ ( صافّات ۳۱ ) ز— عدم نجات جهنّمیان: ۷— أَفَمَنْ حَقَّ عَلَیْهِ کَلِمَةُ ٱلْعَذابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ في ٱلنّارِ ( زُمَر ۱۹ ) ۸— وَ لٰکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ ٱلْعَذابِ عَلَی ٱلْکافِرینَ ( زُمَر ۷۱ ) ناگفته نماند که هم آیات در خصوص این مفهوم، بسیار وارد شده و هم تفسیر این آیات شریفه حاوی نکات کلیدی و کاربردی است ولی مبنای سخن بنده بر إختصار است. خدایا. طاقت عذاب نداریم. چون عذاب حکایت از خشم و سَخَط و إنتقام تو است. به قرآن مجید قسم به مفسّرین واقعی قرآن مجید، حضرات معصومین ( علیهم‌السلام ) قسم. قلم عفو بر جرائم أعمال ما بکش. إلتماس دعاء أول ذُو ٱلْحَجَّة ٱلْحَرام ۱۴۴۵ ألحقیر: مُحَمّد بن ٱلمرحوم عَليٍ ٱلْقَمْصَريّ