روضه می‌خوانم و به آن امیدها دارم! شهید آیت الله دستغیب واقعاً از عمرشان استفاده کامل را برده بودند. ایشان از هشت نفر از علمای برجسته حوزه نجف اجازه اجتهاد داشتند، یعنی مجتهد مسلم بودند. شاید اگر کسی شهید دستغیب را از نزدیک نشناسد یا آثار ایشان را نخوانده باشد -آثار حوزوی منظورم است- بیشتر شهید دستغیب را به عنوان یک امام جماعت یا امام جمعه در مسجد جامع عتیق بشناسد، به خاطر اینکه ایشان برخلاف خیلی از افرادی که مثلا روضه خواندن برای امام حسین(ع) را برای خودشان عیب می‌دانند می‌گفتند من برای امام حسین(ع) روضه می‌خوانم، گریه هم می‌کنم، فریاد هم می‌زنم. این کلام خودشان است؛ می‌فرمودند آن موقعی که دیگران درگیر حساب و کتاب و اعمال هستند من امید دارم که امام حسین(ع) به واسطه آن روضه‌هایی که خواندم دست من را بگیرد. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش. خبرگزاری ایکنا، گفتگو با سید محمد ابراهیم دستغیب- نوه آیت الله شهید دستغیب- ۱۴۰۱/۹/۲۰. https://eitaa.com/sirefarzanegan