🔰
یکی از کمکهایی که میتوان به دولت داشت پیگیری سایه به سایه مسائل است که نیازمند نشاط اجتماعی جدی در جامعه بهویژه دانشگاه است
حداقل انتظار در مسائل اجتماعی این است، مشکلاتی که راهحلهای آن شناخته شده است ادامه پیدا نکند
🔸رسیدن به نقطهی مطلوب انتظار بهحق جامعه است، یکی از پرسشهای حائز اهمیت و مطرح این روزها امید به آیندهی کشور است.
همانگونه که در پزشکی برای تجویز درست باید مبتنی بر فناوریهای جدید و تجارب علمی-عملی یک تشخیص صحیح داشته باشید و سپس برای بهبودی بیمار نیاز است که این تجویز درست اجرا شود، در عرصههای اجتماعی نیز تا فهم درستی از مشکلات نداشته باشیم تجویز ما نمیتواند درست و دقیق باشد.
همانگونه که در پزشکی پیشگیری اهمیت دارد در عرصهاجتماعی نیز میتوان با پیشگیری و هزینه کم از ایجاد هزینههای سنگین جلوگیری کرد و همانگونه که در پزشکی ممکن است یک بیماری مثل کرونا هم علت و هم درمان آن ناشناخته باشد که البته باید برای آن راهحل پیدا کرد اما در خیلی موضوعات، مسائل و راهحلهایشان شناخته شده است،حداقل انتظار در مسائل اجتماعی این است مشکلاتی که راهحلهای آن شناخته شده است ادامه پیدا نکند
کار بزرگ و جدی جبههای با مسئولیت مشترک همگانی، لازمه حل مسائل مزمنی که سالهای طولانیست ادامه دارد
🔸برخی مسائل در کشور ریشه طولانی دارد. سال1337 سازمانبرنامه وقت گروهی را از دانشگاه هاروارد آمریکا به ایران دعوت میکند که 4سال در ایران حضور دارند و در پایان چهارسال، یافتههای خود را در کتابی تحت عنوان برنامهریزی در ایران مینویسند. در این کتاب مسائل ایران را از دید خود بیان میکنند، اینکه چه تجویزی میکنند یک بحث است، اما مهم این است که پس از گذشت 60سال، برخی از آن مسائل کماکان باقی است. همانگونه که کرونا باوجود ناشناخته بودن پس از گذشت 2سال برای آن راهحل ارائه شد، نمیشود مسئلهای مثل تورم پس از گذشت 60سال کماکان بعنوان مسئله باقی بماند. در این 60سال مهمترین تحول انقلاباسلامی بوده است، انقلاب شد تا آن ایرادات برطرف شود.
اگر بیماری درست تشخیص داده شود اما تجویز درستی برای او نشود حتی با گذشت سالها مشکلی حل نخواهد شد، در سال41 برخی از این مشکلات معرفی میشود اما تجویزاتی که انجام گرفته پس از گذشت سالها مشکلات را حل نمیکند برای مثال در سال 41 مشکل را کمبود منابع درآمد بیان میکنند اما 10سال بعد که منابع 10برابر میشود همان مشکلات مضاعف میشود.
حل مسائل مزمنی که برای سالهای طولانی ادامه دارد به یک کار بزرگ جبههای و جدی با مسئولیت مشترک همگانی نیاز دارد که فقط در رای دادن خلاصه نمیشود. اگر در جامعه و بهویژه در بین نخبگان درک درستی از مسئله صورت نگیرد مسائل حل نمیشود. در همین کتاب برنامهریزی در ایران در سال1341 میگوید کسانی که میخواهند برای کشورشان برنامه بنویسند حاضر نیستند حتی تا روستاهای ورامین بیایند، تا مسئله شناخته نشود راهحل آن را نمیتوان پیدا کرد یا در این کتاب مطرح میشود که بعضی بجای توجه بهحل مسائل، بهدنبال بدنیا آوردن فرزندشان در آمریکا هستند این مسئله 60سال پیش در این کتاب مطرح میشود.
اگر درک صحیح و دقیق از مسائل در مباحث مختلف همچون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کشاورزی، سیاست خارجی و داخلی وجود نداشته باشد مسئلهای غلط و پاسخی غلطتر از آن طرح میشود و چندین سال توان کشور صرف یک موضوع اشتباه میشود. همانگونه که در یک برهه زمانی بیان شد که اگر فلان توافق صورت گیرد مسائل حل میشود و رشد اقتصادی مثبت میشود و برمبنای این تشخیص، تجویزهایی صورت گرفت و دنبال شد اما با این تجویز رشد اقتصادی که قرار بود مثبت هشت باشد، نه تنها صفر بلکه منفی شد. این مسئله فراتر از بحثهای روز سیاسی است چرا که اگر تشخیصهای غلط و تجویزهای اشتباه استمرار پیدا کند مجددا همان فرجام قبل را خواهد داشت.
باید نسبت آحادجامعه بهویژه اساتید دانشگاه با برنامههفتم که درحال نگارش است، مشخص شود
✅ پایگاه اطلاعرسانی دکتر سعید جلیلی
@saeedjalily