نکته تفسیری صفحه ۱۹۴: عصمت؛ ویژگی مهم راهنمایان بشریّت: بدون شک انجام هر کاری، به اسباب و لوازم خاصی نیاز دارد. مثلاً به نظر شما، به عهده گرفتن آموزشِ دانش آموزان یک کلاس 20نفره، به چه لوازم و مهارت هایی نیاز دارد؟ داشتن قدرتِ بیانِ مناسب، تجربه‏ی کافی، آشنایی با دروس، صبر و حوصله، مهربانی و «نداشتن سوء پیشینه». از روزگاران قدیم تاکنون، نداشتن سوء پیشینه، یکی از شروط مهم در واگذار کردن مسئولیّت های گوناگون به افراد و استخدام آنان بوده است؛ یعنی نباید آنان در گذشته مرتکب جرم و جنایت شده باشند. در واقع هر قدر آن وظیفه مهم‌تر باشد، حسّاسیّت این مطلب افزایش می یابد و داشتن سابقه‏ی روشن، مهم تر می شود. حال اگر این وظیفه، رهبری مادّی و معنوی انسان ها و رساندن پیام¬های آفریدگار هستی به آنان باشد، اهمّیّت این موضوع چه مقدار می شود؟ آیا به نظر شما مردم حاضرند از کسی¬ که پیشتر دچار اشتباهاتی می شده، بی¬چون و چرا پیروی کنند؟ آیا اگر چنین کسی ادّعای پیامبری کند و مطالبی را برای مردم بیاورد و بگوید اینها دستورهای خداست و شما باید اطاعت کنید، مردم سخن او را می پذیرند؟ آیا انسان ها می پذیرند که زندگی خود را بر اساس گفته های شخصی سامان دهند که خودش دچار اشتباه می شود؟ یا بر اساس سخنان او، از مال و جان خویش چشم پوشی کنند و در هر جا که او بگوید، پا گذارند؟ شاید آن شخص دروغ بگوید و پیامی از خدا نداشته باشد؛ یا دچار خطا شده و پیام خدا را اشتباه به مردم رسانده باشد. آیات قرآن کریم، سخنان پیشوایان دین و دلایل قطعی که عقل آن ها را می پذیرد، همه و همه، حقیقت مهمی را در این باره اثبات می کنند، و آن، «عصمت پیامبران» است؛ ویژگی مهمّی که تمام پیامبران خدا به سبب وظیفه‏ی بسیار مهم خویش، از آن بهره مند بوده اند. بر اساس این ویژگی، پیامبران از ابتدای عمر تا به آخر، هرگز دچار گناه و اشتباه نمی شوند. البتّه این بدان معنا نیست که آنان قدرت انجام کار بد را ندارند؛ بلکه ایشان به سبب دانش و بینشی که از سوی خدا دریافت کرده اند، زشتی گناه را می فهمند و به آن نزدیک نمی شوند؛ مانند این که ما هرگز دست خود را روی آتش نمی گیریم؛ زیرا از خطر آن آگاهی داریم؛ ولی می توانیم این کار را انجام دهیم. یکی از نکات مهمّی که در هنگام مطالعه‏ی آیات قرآن باید به آن توجّه کنیم، «قانون عصمت» است. ممکن است برخی از آیات قرآن، از انجام گناه یا اشتباه یكی از پیامبران سخن بگوید؛ اما توجه به عصمت ایشان به ما می فهماند که منظور خدا، چیز دیگری است. مثلاً این آیه به پیامبر(ص)می فرماید: «خدا تو را ببخشد؛ چرا پیش از آنکه برایت مشخّص شود چه کسی واقعاً نمی تواند به جهاد برود و چه کسی دروغ می گوید، به کسانی که از تو اجازه‏ی ترک جهاد را خواستند، اجازه دادی؟» حقیقت این است که پیامبر(ص) مرتکب هیچ اشتباهی نشده بود؛ بلکه خدا با این سخن می¬خواست مشت منافقان را باز کند و به مردم بفهماند که بسیاری از کسانی که از پیامبر(ص) اجازه می گیرند تا جهاد را ترک کنند، دروغ می گویند. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 خانم دکترای علوم قرآنی 🆔https://eitaa.com/safarnameh_313