۲.رابطه محبت و عبادت عبادت گر چه نیاز اساسى به معرفت و ایمان دارد و با انگیزه ى ترس از جهنم و یا طمع به بهشت نیز برگذار مى شود؛ ولى عبادتى که انسان را به اوج قله ى انسانیت، کمال و قرب الهى مى رساند، تنها عبادتى است که برخاسته از محبت به خداى متعال باشد. امام صادق(ع) در روایتى فرموده اند: «{بندگان خداى سه گروه اند، گروهى عبادتشان از روى ترس است، ایشان بردگانند و گروهى عبادتشان از روى طمع است، ایشان مزدورانند و گروهى عبادتشان از روى محبت است، ایشان آزادگان اند. این گروه بهترین عبادت کنندگان اند» از نظر اسلام، ارزش اخلاقى عمل و عبادت و تأثیر سازنده ى آن، بستگى به آگاهى و آزادى دارد و دو عنصر ترس و طمع، دقیقا دو عامل تهدید کننده ى آزادى هستند. از این دیدگاه تنها کسانى که با انگیزه ى محبت عبادت مى نمایند از عوامل تهدید کننده ى ترس و طمع به دور هستند و عبادتشان کامل است. این روایت بسیار حکیمانه به خوبى بیان مى کند که چگونه عبادت حقیقى ریشه در محبت خدا دارد و انگیزه ى واقعى عبادت، محبت به خداى متعال است. @safiran_e_haqh