انس با صحیفه سجادیه
⬅️ دعای امام زین‌العابدین(علیه السلام) در روز عرفه از غرر ادعیه به شمار می‌آید و دارای چنان مضامین عالی و عظمتی است كه انسان را مبهوت می‌سازد و آن تعابیر زیبا همراه با ترتیب و نظم خاص تنها از امام معصوم قابل انشاست. جا دارد كه صبح روز عرفه، دعای عرفة امام سجاد(علیه السلام) را بخوانیم و عصر عرفه، دعای عرفة امام حسین(علیه السلام) را؛ باشد كه از معارف ناب و عرفان الهی نهفته در معارف اهل‌بیت(علیهم السلام) بیشتر بهره‌مند شویم و دلمان را با نورانیت این دعاها نورانی و مصفا گردانیم. در یكی از بخش‌های آن دعا، حضرت می‌فرمایند: أللَّهُمَ إنَّكَ أیَّدْتَ دِینَكَ فِی كُلِّ أوَانٍ بِإِمَامٍ أقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ وَمَنَاراً لِعِبَادِكَ وَمَنَاراً فِی بِلادِكَ بَعْدَ أنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ وَجَعَلْتَهُ الذَرِیعَةَ إِلَی رِضْوَانِکَ وَافْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ وَحَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ وَأمَرْتَ بِامْتِثَالِ أوَامِرِهِ وَالأِنْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ وَألاَّ یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدَّمٌ وَلا یَتَأخَّرَ عَنْهُ مُتَأخَّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللاّئِذِینَ وَكَهْفُ الْمُؤْمِنیِنَ وَعُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِینَ وَبَهَاءُ الْعَالَمِین؛ بارخدایا، تو دین خود [(اسلام)] را در هر زمان و روزگاری به‌وسیلة امام و پیشوایی [(یكی از معصومین(علیهم السلام))] كه او را برای [(گمراهان)] بندگانت علامت [راهنما] و در شهرهایت نشانه [راه حق] برپا داشته‌ای، تأیید و كمك كرده‌ای پس از آنكه دوستی آن امام را به پیمان [دوستی] خود پیوستی و او را سبب خشنودی [افاضة رحمت] خویش گرداندی. طاعت و فرمان‌بری از او را واجب كرده و از فرمان نبردن از او برحذر داشته‌ای و به فرمان‌بری از فرمان‌هایش و بازایستادن از نهی و بازداشتش و به اینكه كسی از او پیشی نگیرد [جز به پیروی از فرمان او از پیش خود كاری نكند] و از او واپس نماند [خلاف فرمانش قدمی برندارد] فرمان داده‌ای. پس اوست نگه‌دار پناه‌جویان به خود و پناه اهل‌ ایمان [در رهایی از تاریكی‌های نادانی و شبهات] و دستاویز چنگ‌زنندگان [به او] و جمال و نیكویی جهانیان. در فراز مزبور، حضرت ارتباط و اتصال خاص امام معصوم به خداوند را بیان می‌كنند و ازجمله می‌فرمایند: أللّهُمَ فَاجْعَلْهُمَا لِی سَبَباً إِلَی نَیْلِ غُفْرَانِكَ وَصَیِّرْهُمَا لِی وُصْلَةً إِلَی الْفَوْزِ بِرِضْوَانك؛ «خدایا، تو آن دو را برای من وسیلة آمرزش و سبب وصول به مقام سعادت و بهشت رضوانت قرار ده». امام همچنین، برخی از ویژگی‌های امام معصوم چون ضرورت اطاعت مردم از وی، انجام فرمان‌های او، بازایستادن از نهیش و عدم تقدم بر او را برمی‌شمارند. درسی كه ما از این دعای امام سجاد(علیه السلام) می‌گیریم این است كه همواره باید توجهات، دعاها و توسلاتمان، معطوف به اولیای خدا باشد و به یاد داشته باشیم كه همواره وسیلة حقیقی‌ای كه ما را به خداوند متصل می‌كند، امام معصوم است و توسل و شفیع قرار دادن او ما را به سعادت می‌رساند. همچنین از دعای آن حضرت برمی‌آید كه انسان در هر زمان و هر عصری باید در درجة اول به امام همان عصر و زمان توسل جوید. در برخی از روایات اشاراتی شده است به اینكه وقتی كسانی در زمان یكی از ائمة اطهار(علیهم السلام) به امام دیگری توسل جسته‌اند، آنان را به امام همان عصر و زمان حواله داده‌اند. این مطلب گویای این است كه در هر زمان توسل و توجه به امام همان زمان اهمیت خاصی دارد. ما به هركس توسل می‌جوییم، نباید فراموش كنیم كه واسطة فیض الهی امام زمان است و به‌واسطة آن حضرت است كه بركات الهی به‌سویمان سرازیر می‌شود و از رحمت الهی بهره‌مند می‌شویم. پس نباید در دعاهایمان، توسل به آن حضرت را فراموش كنیم. ⬅️ آیت الله مدظله العالی (سجاده های سلوک(شرح مناجات‌های امام سجاد علیه‌السلام) ) 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
35 مشاهده