#صحیفه_سجادیه #دعا_نهم_6 " «وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ؛ و چنان كن كه نافرماني تو به هيچ‌يك از جوارح ما راه نيابد». هیچ‌یک از اعضا و جوارح ما، هیچ نوع ورودی، هرچند اندک و ظریف و دقیق، به گناه نداشته باشد. این به آن معنا است که حساسیت انسان نسبت به گناه افزایش پیدا می‌کند. یادتان باشد که اگر معصیت جوارحی اتفاق بیفتد، با توبه‌ی فوری، امکان سرایت این ویروس به منطقه‌ی قلبی را بگیرید؛ وگرنه این آلودگی محرومیت می‌آورد و هر چه امتداد یابد، محرومیت وسیع‌تری می‌آورد. اگر چشم ما گناه کرد، چشم در معصیت نفوذ کرده است و مرتکب گناه شده و این معصیت به‌مراتب بالاتر سرایت دارد تا آنجا که کدورت و ظلمت آن، به محیط قلب می‌رسد و قلب را محجوب می‌کند. در مسیر رفت، عضو ما آلوده شده است؛ اما در برگشت، این نگاه، قلب ما را آلوده می‌کند. گمان نکنید اگر گوش کسی به گناه آلوده شود، آلودگی در همانجا باقی می‌ماند؛ بلکه به قلب سرایت می‌کند. چنانچه انسان یک موسیقی حرام یا صوت آلوده‌ای را شنید، در قلب اثر می‌گذارد. نزدیک‌ترین عضو به قلب، چشم است و آلودگی‌های بصری جزء آلودگی‌هایی است که در نزدیک‌ترین زمان قلب را آلوده می‌سازد. بعد از چشم، گوش قرار دارد و چنانچه معصیت سمعی و استماعی رخ دهد، بین گوش تا قلب، فاصله‌ی بسیار کمی است و به قلب نفوذ می‌کند و آن را آلوده می‌سازد. اگر این آلودگی به محیط قلب رفت، همه‌ی جوارح آلوده می‌شود و آن گناه همه‌جا را نجس می‌کند. مثل قاعده‌ی ظروف مرتبطه در فقه است. خیلی مواظب دلتان باشید." ✍ حجه‌الاسلام #حاج_علی_اکبری #نهم 🆔 @sahife2