انس با صحیفه سجادیه
(قسمت اول ) 🔹و أَنْتَ الَّذِى زِدْتَ فِى السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِى مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ 🔹خداوندا تويى كه در معامله با خود ، به بهره و سود بندگانت افزودى ، و در اين داد و ستدشان با تو، سودشان، و كاميابى و فوزشان به وقت ورود بر تو، و بهره افزون را از جانب خود براى آنها خواسته‏ اى. 📜 كردن و دادن به افراد محتاج از سفارش‏هاى بسيار مهم و مورد تأكيد دين اسلام است و وام دادن به افراد محتاج از آثار سخاوت مى‏باشد. از آن جايى كه مردم محروم مشكلات متعدّدى دارند، گاهى به اندك چيزى گرفتاريشان آسان مى‏شود، رعايت و توجّه به آنان لازم است. قرض دادن در اسلام از صدقه دادن بالاتر است و بنابراين اهميّت آن بدان جهت است كه جامعه دچار ربا و سود و ديگر معاملات ربوى نشود. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: مَنْ ايْقَنَ بِالْخَلْفِ سَخَتْ نَفْسُهُ بِالنَّفَقَةِ. كسى كه يقين به عوض و جانشين داشته باشد، در انفاق كردن سخاوتمند خواهد بود. و به خاطر همين اعتقاد و ارزش انفاق است كه خداوند در قرآن كريم مى‏فرمايد: إِن تُقْرِضُواْ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضعِفْهُ لَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ» اگر به خدا وام نيكو دهيد، آن را براى شما دو چندان مى‏كند و شما را مى‏آمرزد و خدا عطا كننده پاداش فراوان در برابر عملِ اندك و بردبار است. قرض در اصل به معنى قطع كردن و بريدن است و چون با واژه حسن همراه شود اشاره به جدا كردن مال از خويشتن و دادن در راه خير است. امام صادق عليه السلام در تفسير آيه شريفه: لَّا خَيْرَ فِى كَثِيرٍ مّن نَّجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ» در بسيارى از رازگويى‏هاى آنان خيرى نيست، جز كسى كه [از اين طريق‏] به صدقه، يا كار نيك، يا اصلاح در ميان مردم فرمان دهد. مى‏فرمايد: منظور از معروف در آيه شريفه قرض دادن است. آرى، خداوند روزى قرض دهنده را زياد و بر مكارم اخلاق او مى‏افزايد واگر شخص متمكّن و ثروتمند در قرض دادن كوتاهى و تقصير كند، به فقر مبتلا مى‏شود. 👈ادامه دارد ... دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
188 مشاهده