🔸 سید ابن طاووس در کتاب اقبال الاعمال در #وداع با ماه مبارک #رمضان
📜در برخى از دعاهاى وداع گذشته چنین دعا مىکنى که من از جدایى و از دست رفتن ماه رمضان اندوهناک شده و تفضّل و عطایاى از دستهرفتهى آن، مرا به درد آورده است، غافل از اینکه بر این اساس، تصدیق دعا را از تو مىخواهند، به این صورت که نشانهى اندوه و گرفتارى از چهرهات نمایان گردد. بنابراین، مواظب باش که آخرین روز ماه رمضان را با سخن دروغ در گفتار و نارسایى و کاستى در کردار، به پایان نبرى. یکى از وظایف شیعهى امامیّه، بلکه از وظایف امّت محمّدى-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-این است که در این اوقات، احساس وحشت و تنهایى نموده و در امثال این مواقع بر روزگار دولت حضرت مهدى-که جدّش حضرت محمّد، بهترین درودها بر آن دو، مژده و نوید قدوم او را داده است-که از دستشان رفته است، غصّه بخورند؛ امامى که اگر ظهور مىکرد به واسطهى او به نیکبختىها دست مىیافتند. تا خداوند-جلّ جلاله- آنان را نسبت به ملوکشان که وسیلهى سعادت آنان در دنیا و در روز تحقّق وعدهى عذاب الهى هستند، صمیمى و باوفا ببیند و مضمون این شعر را با خود بگویند که:
هرچه در دنیا چشم خود را به اینطرف و آن طرف مىگردانم، چهرههاى دوستان خود را که جویاى آنها هستم، نمىبینم.
زیرا مصیبت عدم ظهور او بر دینداران، از مصیبت از دست رفتن ماه رمضان بزرگتر است. آیا اگر انسان پدر مهربان یا برادرى را که پشتیبان صمیمى او است یا فرزندى را که نیکوکار و همدم او است، از دست مىداد، از فقدان او احساس وحشت و تنهایى نمىنمود و براى دورى او دردمند نمىشد؟ ! درحالىکه بهره بردن از اینها کجا و بهرهمندى از حضرت مهدى-عجل اللّه تعالى فرجه الشّریف-جانشین خاتم انبیا -صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-و امام عیسى بن مریم در نماز جماعت و ولایت، و برطرفکنندهى انواع گرفتارى و به سامان آورندهى امور همهى موجودات زیر آسمان، کجا! شایسته است جزو آخرین ملاطفتها و درخواست رحمتها از خداوندى که مالک نعمت انسان است .
دعای #دعا_چهل_پنج_48
◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2