انس با صحیفه سجادیه
قسمت 2 🔴 صلاح ظاهر خیلی مورد اهتمام خدای متعال است و نباید از آن غافل شد؛ اما نباید به آن اکتفا کرد. در ادامه حضرت یک جمله برای صلاح ظاهر فرموده‌اند و چهار جمله برای صلاح باطن. آنچه مربوط به صلاح باطن و غنی‌سازی درون و پربار بودن ملکوت شخصیت انسان است، چندین برابر اهمیت دارد. مؤمن به صلاح ظاهر بسنده نمی‌کند و صلاح ظاهر برای او مقدمه و وسیله است. اصل مسئله صلاح باطنی است. حضرت از اینجا آغاز می‌کنند و از خدا می‌خواهند که به مدد و هدایت قرآن کریم، از اینکه سلامت درونی بر اثر وسوسه‌ها آسیب ببینند، حفظ شوند؛ لذا به خداوند عرضه می‌دارند: «وَ احْجُبْ بِهِ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ عَنْ صِحَّةِ ضَمَائِرِنَا». تعبیری که برای باطن در اینجا استفاده شده، ضمیر است. وساوس نیز جمع وسوسه است. نوعاً وسوسه‌ها نفوذکننده هستند و به صورت پنهانی و ظریف و از طریق خیال و وهم، وارد محیط درونی ما می‌شوند. دروازه‌ی ورود وسوسه‌ها خیال است. اگر کسی آنجا را صیانت کند، می‌تواند به جایی برسد. نفوذ وسوسه‌ها به صورت غیرمحسوس و غیرآشکار است و قلب انسان (ضمیر) را هدف قرار می‌دهند. صحت هم دقیقاً نقطه‌ی مقابل مرض است. جالب است که حضرت برای شما سلامت درون را فرض گرفته‌اند؛ یعنی حداقل رتبه‌ای از صحت ضمیر و سلامت روان را در شما مفروض گرفته‌اند و می‌فرمایند: خدایا! به مدد قرآن و هدایت آن، سلامت ضمیر مرا در برابر وسوسه‌های شیاطین جن یا انس یا نفس اماره، حفظ کن. آلودگی‌های درونی، محرومیت‌های بزرگ در پی دارد. اگر انسان به مرض نفاق یا شک یا ریا مبتلا شود، محرومیت‌های بزرگی برایش ایجاد می‌شود. خطورات از همین قبیل است و اگر به آنها میدان داده شود، ضمیر انسان را آلوده می‌کنند و آنجا مستقر می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که آلودگی وضعیت ثابت شخص می‌شود و فضای درونی او با آلودگی انس می‌گیرد. قرآن می‌گوید برخی به‌قدری آلوده می‌شوند که گناهان، آنانآنانا را در بر می‌گیرد: «مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ؛ كسى كه بدى به دست آورد و گناهش او را در ميان گيرد، پس چنين كسانى اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود». اینکه حضرت فرمودند چشم خود را مواظبت کنید، به این دلیل است که اگر صحنه‌ی شهوت‌انگیز از چشم شما عبور کرد، مستقیم به قلب شما نفوذ می‌کند و آنجا را آلوده می‌سازد. نگاه حرام تیر مسموم شیطان است[۳] که مستقیماً به قلب شما اصابت می‌کند. ضمیر ما محل اتصال ما به ملکوت عالم است و خط تماس ما با باطن عالم، قلب و باطن ما است. اگر این باطن صحیح باشد و بینایی و شنوایی مناسب داشته باشد، می‌تواند جلوه‌های ملکوتی را مشاهده کند و نغمه‌های ملکوتی را بشنود. اگر قلب کسی بیمار شود، یعنی اعضا و جوارحی که زمینه‌ساز انس با ملکوت عالم است، ازدست‌رفته و معیوب خواهد بود. چنانچه گوش قلب کسی مریض باشد، محرومیت‌های غیرقابل شمارشی خواهد داشت. حضرت فرض گرفته‌اند که درون شما صحیح است، حال باید از قرآن کریم مدد بگیریم تا این صحت صیانت شود و دچار بیماری نشود. 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
112 مشاهده