قسمت 2 ✳️ پيامبر و رنج عبادت‏ دلدارى خداوند به پيامبرش او را تسكين و آرامش مى‏بخشيد. حتى رسول اللَّه صلى الله عليه و آله در عبادت هم نفس خود را به رنج مى‏انداخت تا آمادگى خويش را براى مبارزه با نفس حفظ كند. حضرت على عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: رسول اللَّه صلى الله عليه و آله به مدت ده سال بر روى انگشتان خود ايستاد و نماز شب مى‏خواند، رنگش زرد مى‏شد و بر اين حال نماز شب مى‏خواند و خود را به مشقّت‏ مى‏انداخت تا خداوند به او فرمود: طه* مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى‏ طه* ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به مشقّت و زحمت افتى. مرحوم علامه طباطبايى در تفسير آيه فوق مى‏گويد: «كه حضرت على عليه السلام فرمود: يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا اى جامه بر خود پيچيده!* شب را جز اندكى [كه ويژه استراحت است، براى عبادت‏] برخيز. بر نبى اكرم صلى الله عليه و آله نازل شد. آن حضرت تمام شب را به عبادت مى‏پرداخت تا جايى كه پاهايش ورم كرد به طورى كه هنگام نماز يك پايش را بلند مى‏كرد و يكى را روى زمين مى‏گذاشت. پس جبرئيل بر آن حضرت فرود آمد و گفت: «طه» يعنى هر دو پايت را به زمين بگذار، اى محمّد! ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه به رنج افتى. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 39 دعای 🆔 @sahife2