مختصر خوار نساختن وَ لَا تُخْزِنِي يَوْمَ تَبْعَثُنِي لِلِقَائِكَ، وَ لَا تَفْضَحْنِي بَيْنَ يَدَيْ أَوْلِيَائِكَ، وَ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنِّي شُكْرَكَ، بَلْ أَلْزِمْنِيهِ فِي أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِينَ لِآلْائِكَ، وَ أَوْزِعْنِي أَنْ أُثْنِيَ بِمَا أَوْلَيْتَنِيهِ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَيْتَهُ إِلَيَّ. و روزى كه مرا براى ديدارت برمى‏انگيزى، خوارم نساز و در برابر دوستانت رسوايم نگردان و ياد خود را از خاطرم نبر و شكرگزاريت را از من نگير. بلكه آن را هميشه در حالات بى‏توجّهى، هنگام فراموشى‏هاى نادانان به نعمت‏هايت، با من همراه گردان و به من الهام كن كه به خاطر آنچه به من داده‏اى، ثنا (ى تو را) گويم و به آنچه به من عنايت نموده‏اى، اعتراف نمايم. «وَ لَا تُخْزِنِي»: از مادّه «خزى» به معناى يارى نكردن و خوار نساختن كسى است كه از طرف مقابل، اميد يارى و عظمت بخشيدن دارد و منظور آن است كه مرا روز قيامت كه براى ملاقات تو آمده‏ام و مشتاق ديدار تو هستم، با يارى نكردنت خوار مساز و از اينكه آن امام معصوم عليه السلام كه زينت عابدين و به لقب زياد سجده‏كننده توصيف شده از پروردگار خود چنين مسألت نموده، فهميده مى‏شود كه در آن روز هر انسانى محتاج به يارى خداوند است و بُنيه ضعيف بشرى، تاب مقاومت در برابر اهوال و هراس‏هايى كه آن روز با آنها مواجه مى‏شود را ندارد، مگر به يارى و تأييد خداوند قادر. (اين جمله اشاره به آيه 87 سوره شعراء دارد.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2