مختصر وَ لَا تَخْذُلْنِي عِنْدَ فَاقَتِي إِلَيْكَ، وَ لَا تُهْلِكْنِي بِمَا. أَسْدَيْتُهُ إِلَيْكَ، وَ لَا تَجْبَهْنِي بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِينَ لَكَ، فَإِنِّي لَكَ مُسَلِّمٌ، أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَكَ، وَ أَنَّكَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ، وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ، وَ أَهْلُ التَّقْوَى، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْكَ بِأَنْ تُعَاقِبَ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْكَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ. و هنگام نيازمندى‏ام به سويت خوارم نساز و به وسيله آنچه به سوى تو آورده‏ام، مرا هلاك نكن. و همانگونه كه دست رد بر پيشانى ستيزه‏جويان با خود زده‏اى، دست رد بر پيشانى‏ام نزن. همانا من فرمانبردار تو هستم. مى‏دانم دليل روشن از آنِ توست و به بخششْ سزاوارتر و به احسانْ بخشنده‏تر هستى و شايسته‏اى كه از تو بترسند و سزاوارى كه بيامرزى و به درستى كه تو به بخشايش شايسته‏ترى تا اينكه كيفر كنى. و به پرده‏پوشى نزديك‏ترى تا اينكه آشكار سازى. «الْإِحْسَان»: راغب اصفهانى مى‏گويد: احسان صفتى است برتر از عدالت. زيرا عدالت آن است كه انسان آنچه بر عهده دارد بدهد و آنچه متعلق به اوست، بگيرد. ولى احسان اين است كه انسان بيش از آنچه وظيفه اوست، انجام دهد و كمتر از آنچه حقّ اوست، بگيرد. خداوند در مرحله اوّل امر به عدل مى‏كند و با انجام آن از مردم احسان را مى‏جويد: (إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَانِ): «خداوند به عدل و احسان فرمان مى‏دهد». (نحل/ 90.) و خداوند احسان‏كنندگان را نيز دوست داشته (إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الُْمحْسِنِينَ) (مائده/ 13.) و همراه آنان است (إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الُْمحْسِنِينَ) (عنكبوت/ 69.) و عاقبت، خود نيز از احسان‏كنندگان است (أَدَآءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ) (بقره/ 178.) و وعده داده هر كه احسان كند، خداوند به او احسان خواهد كرد (هَلْ جَزَآءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ) (الرحمن/ 60.) چرا كه خداوند هيچ‏گاه اجر آنان را ضايع نمى‏كند (إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الُْمحْسِنِينَ). (توبه/ 120.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2