انس با صحیفه سجادیه
مختصر انسان وارسته وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ، وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوْتُ بِكَ، وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْرًا. و مرا در پيشگاهت ذليل كن و در نزد آفريدگانت عزيز دار و چون با تو خلوت كردم، مرا فروتن گردان و مرا در ميان بندگانت سربلند فرما و از كسى كه از من بى‏نياز است، بى‏نيازم گردان و بر فقر و نيازم به درگاهت بيفزا. انسان وارسته بايد ذليل باشد و عزيز، فروتن باشد و سربلند، غنى باشد و فقير. فرد مؤمن بايد به درگاه الهى خود را ذليل گردانده، در مقابل عظمت خداوند خود را كوچك شمارد و با فروتنى هر چه بيشتر ابراز فقر و تهى‏دستى نمايد و با خداوند متعال كه داراى صفت رحمت، عظمت و استغنا است (و اين صفت‏ها عين ذات اوست ،) راز و نياز كرده، از اقيانوس فيوضات او طلب جرعه‏اى نمايد. همين فرد بايد در ميان مردم و در بين آنها عزّت و وقار خود را حفظ كرده، در مقابل آنها ابراز ذلّت نكرده با آنان با سربلندى برخورد نمايند و خود را تحت هيچ شرايطى محتاج آنان ندانسته و خويشتن را از هر چه غير خداوند است، بى‏نياز و مستغنى بداند. اين برخوردِ اجتماعى بايد در مقابل دشمن، با اهتمام و شدّت بيشترى پيگيرى شود. چرا كه اگر در مقابل دشمنْ ذلّت، فروتنى و نيازمندى نشان داده شد، او به تمامى حيثيت مؤمن و حكومت او خواهد تاخت. لذا بايد عزّت، سربلندى و غناى خود را در مقابل دشمن حفظ كرده، در جهت هر چه بهتر شدن اين سه خصلت و توانمندى در آن بكوشد. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
71 مشاهده