1 براى شناخت حق و اهتمام در اداى حق آن بايد بينديشيم هدف از چه بوده و چرا خداوند اين ماه را گرامى داشته است. اين طور كه از بيان معصومان عليهم السلام پيداست، همه حيثيت و منفعتى كه براى روزه متصوّر است، همان جنبه ايجاد مصونيت و ملكه تقوا نسبت به همه اعضا و جوارح انسان است، چرا كه هر يك از اعضا و جوارح، به نحوى در معرض تهديد گناه قرار دارند. زبان، گوش، چشم، شكم و غريزه جنسى، همه در معرض خطر هستند و روزه يك عمل عبادى تمرينى است كه ابتدايى‏ترين شكل آن، با پرهيز و خوددارى از آشاميدن و خوردن تحقّق پيدا مى‏كند، و زمانى اين عمل به مرحله كمال مى‏رسد كه تورّع و پرهيز، به همه تمايلات و خواهش‏ها تسرّى پيدا كند، يعنى همانگونه شخص براى مدّتى دهان و شكم را از لذايذ، حتى خوردنى‏ها و نوشيدنى‏هاى حلال محروم مى‏كند، بايد چشم و گوش را از ديدن و شنيدن ناروا و حرام باز دارد و غريزه جنسى را مهار كند، در اين صورت نتيجه روزه كه همان توفيق در مالكيت نفس و غرايز است براى انسان حاصل مى‏شود و اگر انسان توانست مالك نفس خود شود، خويش را از خطرات و عواقب سوء دنيوى و اخروى شهوت پرستى حفظ كرده است. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: فازَ مَنْ غَلَبَ هَواهُ وَ مَلِكَ دَواعِىَ نَفْسَهُ. كسى كه زمام تمايلات خود را به دست گرفت و مهار كرد، رستگار است. آرى، اگر انسان موفّق شد به وسيله روزه و ممارست در اطاعت، دشمن درونى را مهار كند، به روزه واقعى نايل شده است. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در اين باره مى‏فرمايد: الصَّوْمُ جُنَّةٌ مِنَ النَّارِ. روزه، سپر آتش است. و اين همان معناى سپر بودن و حايل شدن روزه در برابر آتش است يعنى: روزه ميان انسان و آتش حايل مى‏شود و او را از ابتلاى به آتش شهوات و تمنّيات غرايز باز مى‏دارد. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايند: اعْدى‏ عَدُّوِكَ نَفْسُكَ الَّتِى بَيْنَ جَنْبَيْك. دشمن‏ترين دشمنان همان دشمن درونى است كه بين دو پهلوى تو مى‏باشد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 389 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2