انس با صحیفه سجادیه
2 ⏺ و از سوى ديگر در وعيدها و هشدارهايى، به كافران و ستمكاران مى‏فرمايد: وَ الَّذِينَ كَسَبُواْ السَّيَاتِ جَزَآءُ سَيّئَةِ بِمِثْلِهَا وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَّا لَهُم مّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ كَأَنَّمَآ أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مّنَ الَّيْلِ مُظْلِمًا أُوْلئِكَ أَصْحبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خلِدُونَ و كسانى كه مرتكب بدى‏ها شدند، كيفر هر بدى مانند همان بدى است و خوارى آنان را فرامى‏گيرد، براى آنان از [خشم و عذاب‏] خدا هيچ حافظ و نگه دارنده‏اى نخواهد بود؛ گويى چهره‏هايشان با پاره‏هايى از شب تاريك پوشيده شده؛ آنان اهل آتش‏اند و در آن جاودانه‏اند. إِنَّ الْمُنفِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا بى‏ترديد منافقان در پايين‏ترين طبقه از آتش‏اند، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت. از اين رو انسان مؤمن و كافر تكليفشان از جهت مسائل اعتقادى و قيامت و آخرت روشن است و جايگاه كسى كه در باور خود حق و باطل را مى‏شناسد و تا پايان عمر بر آن استوار مى‏ماند؛ در صحنه محشر بر همگان آشكار مى‏گردد. امّا گروهى در ميان راه زندگى، رنگ عوض مى‏كنند، گاهى مانند افراد با ايمان خداجو مى‏شوند و گاهى مانند منافقان براى تباهى و گمراهى ديگران تلاش مى‏كنند، از اين دسته؛ بسيارى از آدم‏هايى كه گرفتار ترس و اميد مى‏شوند؛ اشتياق به بهشت و زيبايى‏ها و ترس از جهنّم و وحشت آن در دلشان موج مى‏زند. آرزوى پرواز به سوى دوست و جايگاه ابدى و آسايش هميشگى بر زبان جارى مى‏سازند. روزانه براى كار و خدمت شرافتمندانه در تكاپو هستند و در شب مانند بيماران در بستر خويش به خود مى‏پيچند. جان در كالبد تن آنان در فشار و اذيّت است و با كوچ از ديار فانى و نوشيدن شربت مرگ در فضايى آزاد و پرنعمت به پرواز در مى‏آيد و بر رفتار و اعمال ديگران نظاره مى‏كنند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 404 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
118 مشاهده