آفرينش در خدمت خداوند 2 🔴 انديشه در اسرار آفرينش آسمان‏ها و زمين به انسان آگاهى و بينش مى‏دهد و نخستين اثر آن توجه به هدفمند بودن آفرينش است و اين كه همگان در خدمت دستگاه خداوندند. صاحبان عقل و خرد پس از اعتراف به وجود هدف در خلقت به ياد شريف‏ترين موجود در آفرينش مى‏افتند كه انسان ميوه اين جهان هستى مى‏باشد و همه حركت و گردش كرات و طبيعت به خاطر تربيت و پرورش و تكامل انسان است. «نوف بِكالى كه از ياران صميمى امام على عليه السلام بود گفت: شبى در خدمت حضرت بودم هنوز چشم مرا خواب نگرفته بود، ديدم امام از بستر برخاست و به ستارگان آسمان چشم دوخت و سپس مرا صدا زد و فرمود: اى نوف! خوابى يا بيدارى؟ عرض كردم بيدارم يا امير. فرمود: اى نوف! خوشا به حال زاهدان در دنيا ودلدادگان به آخرت، آنان مردمى هستند كه زمين را فرش و خاكش را بستر و آبش را خوشگوار قرار دادند، قرآن را لباس دل و دعا را جامه رو نموده و دنيا را بر روش مسيح از خود بريدند چه بريدنى!» مرحوم علّامه در تفسير الميزان نگاشته است: «انديشيدن و دقت در آفرينش اشيا و اين كه هر يك اجزايشان متناسب با يكديگر و مجموع وجودشان براى رسيدن به كامل و سعادت به نحو تمام و كمال؛ مجهز به ابزار و وسايل هستند؛ نشان مى‏دهد كه هر پديده‏اى در جاى خود از كمال حسن و نيكويى برخوردار است.» امام صادق عليه السلام به مفضّل بن عمر مى‏فرمايد: اى مفضل! نخستين پند و دليل بر وجود آفريدگار، پديد آوردن جهان و تركيب اجزاى آن و نظم بخشيدن آن اجزا به شكل كنونى است. هر گاه درباره اين جهان به انديشه دقت كنى آن را همانند خانه‏اى يابى كه هر آنچه بندگانش‏ بدان نياز دارند در آن فراهم است. آسمان همچون سقف برافراشته شده و زمين همانند فرش گسترده است و ستارگان مانند چراغ‏ها كنار هم چيده شده‏اند و گوهرها همانند گنجينه‏ها در دل زمين اندوخته شده‏اند و هر چيز عالم به جاى خود فراهم گشته است و انسان همچون مالك و صاحب وسايل و لوازم آن است. انواع گياهان براى اهداف او آماده گشته و حيوانات گوناگون در خدمت مصالح و منافع او مى‏باشند. «1» در عهد سليمان بن داود مردم گرفتار خشكسالى سختى شدند. پس به آن حضرت شكايت كردند و از ايشان خواستند كه طلب باران كند. سليمان فرمود: بعد از نماز صبح براى طلب باران بيرون خواهم رفت. چون نماز صبح خواند به همراه مردم بيرون رفت. در راه مورچه‏اى را ديد كه بر دو پاى خود ايستاده دست به آسمان برداشته است و مى‏گويد: پروردگارا! ما نيز از آفريدگان تو هستيم و از روزى تو بى‏نياز نيستيم، ما را به سبب گناهان آدميان هلاك مفرما. در اين هنگام سليمان به مردم گفت: برگرديد كه به سبب موجوداتى غير از شما باران داده شديد. پس در آن سال بارانى آمد كه هرگز مانند آن را به خود نديده بودند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 56 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2