انس با صحیفه سجادیه
‏1 3 ✳️ انسان سرزمين پاكى است كه به دست اراده و محبّت و عشق و رحمت حق بنايش ساخته شده كه اگر خود را در معرض ابر رحمت خواسته‏هاى دوست قرار دهد گل و شكوفه اخلاق حسنه و اعمال صالحه از او برويد و نمونه‏اى از بهشت عنبر سرشت حضرت مولا گردد: وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإذْنِ رَبِّهِ» «اعراف 58» و زمين پاك است كه گياهش به اذن پروردگارش بيرون مى‏آيد. قلبى كه به انسان عنايت شده خزينه خداست، عرش الهى است، جايگاه عشق اوست، نمودارى از عالم كبير و سرچشمه خير كثير و محلّ ظهور حكمت و جاى ارادت ورزيدن به حضرت ربّ العزّه است. خداوند به موسى فرمود: يا مُوسى‏! جَرِّدْ قَلْبَكَ لِحُبِّى، فَإنِّى جَعَلْتُ قَلْبَكَ مَيْدانَ حُبّى، وَ بَسَطْتُ فى قَلْبِكَ أرْضاً مِنْ مَعْرِفَتى، وَ بَنَيْتُ فى قَلْبِكَ بَيْتاً مِنَ الْإِيمانِ بى‏، وَ أَجْرَيْتُ فى قَلْبِكَ شَمْساً مِنْ شَوْقى، وَ أضَأْتُ فى قَلْبِكَ قَمَراً مِنْ مَحَبَّتى‏، وَ أسْرَيْتُ فى قَلْبِكَ نُجُوماً مِنْ مُرادى، وَ جَعَلْتُ فى قَلْبِكَ غَيْماً مِنْ تَفَكُّرى‏، وَ أذْرَيْتُ فى قَلْبِكَ رِيْحاً مِنْ تَوْفيقى، وَ أمْطَرْتُ فى قَلْبِكَ مَطَراً مِنْ تَفَضُّلى، وَ زَرَعْتُ فى قَلْبِكَ زَرْعاً مِنْ صِدْقى، و أنْبَتُّ فى قَلْبِكَ أشْجاراً مِنْ طاعَتى، وَ جَعَلْتُ أَوْراقَها مِنْ وِقائى، وَ أوْلَيْتُ ثَمَرَها حِكْمَةً مِنْ مُناجاتى، وَ أجْرَيْتُ فى قَلْبِكَ‏ أنْهاراً مِنْ دَقائِقِ عُلُومِ أزَليَّتى، وَ وَضَعْتُ فى قَلْبِكَ جَبالًا مِنْ يَقينى. اى موسى! قلبت را براى تجلّى محبّت من از هر چيزى خالى كن كه من دلت را ميدان محبّتم قرار داده‏ام و در قلبت سرزمينى از معرفتم پهن كرده و خانه‏اى از ايمان به خودم بنا نهاده‏ام. در دلت آفتابى از شوقم به گردش درآورده و ماهى از محبّتم روشن و درخشان كرده و ستارگانى از خواسته‏ام در قلبت به جريان آورده و ابرى از انديشه‏ام در آسمان دلت پديد آورده‏ام. نسيمى از توفيقم در قلبت پراكنده و بارانى از فضل و بخششم در قلبت باريده‏ام، از صدق و درستى چمنزارى در اين سرزمين كاشته و درختانى از طاعت و عبادت در آن پرورش داده‏ام، برگ‏هاى آن درختان را از تقوا تعبيه كرده و ميوه‏اش را حكمتى از مناجاتم قرار داده و در قلبت نهرهايى از دقائق دانش ازلى‏ام جارى كرده و كوههايى از يقين در سرزمين دلت استوار ساخته‏ام. انسان اگر بدان گونه كه حضرت ربّ، وى را خلق كرده و آن استعدادهاى شگفت را در وجودش به وديعت نهاده و او را براى رسيدن به كمال مطلق و لقا و وصال محبوب آماده نموده خود را بشناسد و قدم در صراط مستقيم بگذارد به ريشه نيك بختى و شاخه سعادت اتصال پيدا كرده، در اين صورت بايد منتظر جلوه مقامات ملكوتيّه و ظهور صفات الهيّه از شجره طيبّه وجود خود باشد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 293 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
43 مشاهده